"ჩვენს ქორწილში არანაირი ალკოჰოლი არ იყო..." - რას ჰყვება ქართველი ქალი სუდანელ მეუღლეზე, მათ ადათ-წესებსა და ჩინეთში ცხოვრებაზე | Allnews.Ge

"მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ჩვე­ნი და მათი კულ­ტუ­რა რა­დი­კა­ლუ­რად გან­სხვავ­დე­ბა, ჩემი მე­უღ­ლე - ხა­ლიდ სუ­ლე­ი­მა­ნი იმ­დე­ნად მარ­ტი­ვი პი­როვ­ნე­ბაა, თა­ნა­ცხოვ­რე­ბა­ში არ გვქო­ნია რა­ი­მე დაბ­რკო­ლე­ბა" - ამ­ბობს სა­ლო­მე შუ­ბი­თი­ძე, რო­მე­ლიც სუ­და­ნელ მა­მა­კაც­ზეა გა­თხო­ვი­ლი... სა­ლო­მე თა­ვის სა­ინ­ტე­რე­სო ცხოვ­რე­ბა­ზე, სუ­დან­ზე, რა­დი­კა­ლუ­რად გან­სხვა­ვე­ბულ ტრა­დი­ცი­ებ­ზე გვი­ამ­ბობს...

- სა­ლო­მე, თუ არ ვცდე­ბი, პირ­ვე­ლი ქარ­თვე­ლი ხართ, ვინც სუ­და­ნელ მა­მა­კაც­ზეა და­ქორ­წი­ნე­ბუ­ლი

- დიახ, გულ­წრფე­ლად გი­თხრათ, მეც არ გა­მი­გია სუ­და­ნელ­ზე და­ქორ­წი­ნე­ბუ­ლი სხვა ქარ­თვე­ლის შე­სა­ხებ...

- გვი­ამ­ბეთ თქვენ­ზე, სად და­ი­ბა­დეთ და გა­ი­ზარ­დეთ, რო­გო­რი იყო თქვე­ნი ცხოვ­რე­ბა სა­ზღვარ­გა­რეთ წას­ვლამ­დე...

- და­ვი­ბა­დე და გა­ვი­ზარ­დე თბი­ლი­სის გა­რე­უ­ბან­ში. ვერ ვი­ტყვი, რომ სხვე­ბის­გან რა­მით გა­მორ­ჩე­უ­ლი ცხოვ­რე­ბა მქონ­და, პირ­ვე­ლი შვი­ლი და შვი­ლიშ­ვი­ლი ვი­ყა­ვი(ვარ) და შე­სა­ბა­მი­სად ბავ­შვო­ბის პირ­ვე­ლი წლე­ბი ნე­ბივ­რო­ბა­ში გა­ვა­ტა­რე. ეს ჩემი ბავ­შვო­ბის ფო­ტო­ებ­შიც კარ­გად ჩანს...

6 წლის ვი­ყა­ვი, ჩემი და რომ და­ი­ბა­და, მერე ცოტა აი­რია ცხოვ­რე­ბა და გაგ­ვი­ჭირ­და , მაგ­რამ მა­შინ ალ­ბათ ყვე­ლა ასე იყო. ძა­ლი­ან კარ­გი ეზო(უბა­ნი) გვქონ­და, უამ­რა­ვი ჩემი თა­ნა­ტო­ლით და ეს სა­უ­კე­თე­სო ნა­წი­ლია ჩემი ბავ­შვო­ბი­დან. ერ­თად უამ­რა­ვი ტკბი­ლი მო­გო­ნე­ბა და­ვაგ­რო­ვეთ მე და ჩემ­მა მე­გობ­რებ­მა. ცოტა ხნის წინ ერთ ფო­ტოს წა­ვა­წყდი ინ­ტერ­ნეტ­ში ბავ­შვო­ბა­ზე “ალ­ბათ ერთ დღეს ყვე­ლა ბო­ლო­ჯერ ავე­დით სახ­ლში, და არა­ვინ იცო­და რომ ეს ბოლო იყო” თუ რა­ღაც მსგავ­სი. ჩემს შემ­თხვე­ვა­ში, ეს სხვა­ნა­ი­რად მოხ­და: 13 წლის ვი­ყა­ვი, როცა ჩემი მშობ­ლე­ბი და­შორ­დნენ და მე სა­ცხოვ­რე­ბე­ლი შე­ვიც­ვა­ლე, შე­სა­ბა­მი­სად ჩემი ბავ­შვო­ბაც, ნა­წი­ლობ­რივ მგო­ნია, რომ იქ დამ­თავ­რდა. სკო­ლა 17 წლის ასაკ­ში და­ვამ­თავ­რე ექ­სტერ­ნად, 28 გა­მოც­და გვქონ­და ჯამ­ში ჩა­სა­ბა­რე­ბე­ლი.იმ პე­რი­ოდ­ში დედა იყო ის ადა­მი­ა­ნი, ვი­საც სრუ­ლი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა ჰქონ­და აღე­ბუ­ლი ჩემ­ზე და ჩემს დაზე. სკო­ლა და­ვამ­თავ­რე, მაგ­რამ სწავ­ლა ვერ გა­ვაგ­რძე­ლე და სკო­ლის დამ­თავ­რე­ბის­თა­ნა­ვე და­ვი­წყე მუ­შა­ო­ბა უბ­ნის მა­ღა­ზი­ა­ში, კონ­სულ­ტან­ტი ვი­ყა­ვი.

ხელ­ფა­სი 15 ლარი რომ ამე­ღო, 2 დღე უნდა მე­მუ­შა­ვა, რად­გან დღე­ში 7 ლარი იყო. ალ­ბათ ახლა სა­სა­ცი­ლოა, მაგ­რამ ჩემ­თვის ძა­ლი­ან ტკბი­ლი იყო ის ჩემი მო­პო­ვე­ბუ­ლი „ხელ­ფა­სი”. მახ­სოვს, ჩემი კლა­სი სკო­ლი­დან მი­დი­ო­და ყაზ­ბეგ­ში და მინ­დო­და ჩემი დაც ჩემ­თან ერ­თად წა­მეყ­ვა­ნა, ჰოდა ძა­ლი­ან დიდ­ხანს ვაგ­რო­ვებ­დი ამ ხელ­ფა­სით ექ­სკურ­სი­ის თან­ხას. ეს სამ­სა­ხუ­რი რომ დავ­ტო­ვე, მერე ლილო მოლ­ში და­ვი­წყე ფეხ­საც­მლის მა­ღა­ზი­ა­ში მუ­შა­ო­ბა. ეს ბევ­რად რთუ­ლი აღ­მოჩ­ნდა, რად­გან ყინ­ვა­ში მი­წევ­და ფაქ­ტობ­რი­ვად ქუ­ჩა­ში დგო­მა, თუმ­ცა ამა­საც გა­ვუ­ძე­ლი. მერე იყო "ნი­კო­რას" სუ­პერ­მარ­კე­ტი, სა­დაც წე­ლი­წად ნა­ხე­ვა­რი ვი­მუ­შა­ვე და ჩემი ცხოვ­რე­ბის ორი სა­უ­კე­თე­სო მე­გო­ბა­რი შე­ვი­ძი­ნე. 2016 წლის ზა­ფხუ­ლამ­დე ვი­მუ­შა­ვე იქ და შემ­დეგ უკვე ძა­ლი­ან სპონ­ტა­ნუ­რად ჩი­ნეთ­ში წა­მო­ვე­დი. ამა­ზე ბლო­გიც მაქვს და­წე­რი­ლი... ჩი­ნეთ­ში ვმუ­შა­ობ­დი ბარ­შიც და ქარ­თულ რეს­ტო­რან­შიც. ქარ­თულ რეს­ტო­რან­ში მუ­შა­ო­ბა ჩემ­თვის ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მოც­დი­ლე­ბა იყო იმი­ტომ, რომ უცხო ქვე­ყა­ნა­ში თით­ქოს და სა­ქარ­თვე­ლოს წარ­ვად­გენ­დი... იხილეთ სრულად