მეწყერს, რომელიც თუშეთში 80 წლის შემდეგ განმეორდა, გადამღები ჯგუფი შემთხვევით გადაურჩა: რას იხსენებს ფოტოგრაფი - "ყველაფერი ჩვენ წინ წვებოდა..."
მეწყერი მთაში, კონკრეტულად თუშეთში არავის უკვირს, მაგრამ არსებობს დიდი და მცირე მეწყერი. 2019 წელის მაისში ძლიერმა სეტყვამ და რამდენიმე საათიანმა გადაუღებელმა წვიმამ, თუშეთში ისეთი მეწყერი დაძრა, ადგილობრივების მონაყოლით, მხოლოდ 80 წლის წინ რომ ყოფილა. ამ სტიქიურ მოვლენას თბილისიდან წასული ჯგუფი შეესწრო - ადამიანები უდიდესი განსაცდელის პირისპირ აღმოჩნდნენ. ჯგუფში 5 კაცი იყო.
"ნეიშენალ ჯეოგრაფიკის" თანამშრომლების მიზანი იყო, იქ ზამთრის შემდეგ, ბარიდან ცხვრის აყვანისა და ადგილზე დაბინავების შესახებ სტატიაც მოემზადებინათ და ყველაფერი ფოტოებზე, ვიდეოზეც აესახათ. ისინი მეცხვარეებს გაჰყვნენ...
ნიკოლოზ მჭედლიძე, არქიტექტორია, რომელსაც ფოტოგრაფია უკვე წლებია მეორე პროფესიად ექცა და აღნიშნულ ჯგუფში ისიც იყო.
ნიკოლოზ მჭედლიძე:
- ეს პროექტი "ნეიშენალ ჯეოგრაფიკთან" ჩემი პირველი თანამშრომლობა იყო. გზას თუშეთისკენ გავუყევით. იქ ცხვრების ბარიდან ასვლა-ჩამოსვლა, მეცხვარეების ცხოვრების მთელი ციკლი, მათ შორის, ყველის მომზადება უნდა გადაგვეღო. 5 კაცი ვიყავით, ოპერატორი, მე - ფოტოგრაფი, ჟურნალისტი და კიდევ ორი ადამიანი.
- სანამ წახვიდოდით, ალბათ მეცხვარეებთან შეათანხმეთ და მათგან შესაბამისი ინფორმაციაც მიიღეთ...
- ქარსამაულების შთამომავლობით მეცხვარეების ოჯახი იყო, მამას იმ გზაზე შვილიც მიჰყვებოდა. მანამდე პირველი გასვლა შირაქის ველზე გვქონდა, სადაც მეცხვარეები ზამთარში ცხვარს უშვებენ ხოლმე და სადაც ბინავდებიან. ხოლო ის ამბავი, რაც მერე მოხდა, უკვე აბანოს უღელტეხილზე იყო. მოკლედ, საზაფხულო საძოვრებზე თუშეთში ცხვრის ასვლა - ეს მონაკვეთი უნდა გადავეღო. 4-5 დღე ერთ-ერთ სოფელში უნდა ვყოფილიყავით და შემდეგ უკან ვბრუნდებოდით. ეს იყო ჩვენი მიზანი და გეგმა, მაგრამ მოხდა წარღვნა.
- მაშინვე აღმოჩნდით სტიქიის პირისპირ?
- ალვანიდან სოფელ ფშაველამდე მივედით. მეორე დღეს ჩვეულებრივად ვიარეთ, განსაკუთრებული არაფერი ყოფილა და აბანოს უღელტეხილზე, სადღაც შუაში, გზაზე დავბანაკდით, ის საშინელება იქ მოხდა. ღამე სეტყვა მოვიდა და ამინდი რადიკალურად შეიცვალა. არადა, 8 მაისი იყო, მაგრამ სეტყვისა და სიცივისგან ცხვარი დაიხოცა, მეწყრებიც დაიწყო და უკან დავბრუნდით. ფაქტობრივად, მეწყრების ზონაში მოვხდით, რაც ყველაზე საშიში აღმოჩნდა. ყველაფერი ჩვენ წინ წვებოდა... იქ ტრაქტორი სულ არის, მეგზევეების პუნქტია, რომლებიც დაგვეხმარნენ. 3-4 დღე მათთან მოგვიწია გაჩერებამ. სულ 15 მეწყერი ჩამოწვა.
- მოკლედ, კატასტროფის ეპიცენტრში აღმოჩნდით...
- კი, უბრალოდ კარგი ის იყო და იმაში გაგვიმართლა, რომ ცოტა ზემოთ მოვხდით და არა შუა ზონაში, სადაც ყველაზე სახიფათო ადგილი იყო, სადაც მიწის დიდი ნაწილი ჩამოიშალა... თავიდან ასე დაიწყო - ღამის 4 საათზე კარავში ვიყავით და ჭექა- ქუხილი გაისმა. ძალიან ძლიერი იყო, იქ ვეღარ გავჩერდებოდით. კარავი ავიღეთ მანქანაში შევდეთ, ჩვენც დავსხედით და დიდი წვიმა წამოვიდა. რამდენიმე ხნის მერე მეწყერიც დაიძრა. არ ჩერდებოდა და რამდენჯერმე გადავრჩით, რომ მანქანა არ წაიღო. ბოლო მეწყერი, ყველაზე დიდი, რომელიც ჩამოწვა, მისგან უბრალოდ დამუხრუჭებამ გვიხსნა და გადაგვარჩინა... 30 კილომეტრიანი ხეობაა, დიდი, გზა ქვემოთ მთაზეა. იმ მთის წვერზე დაბანაკებულები ნელ-ნელა ხეობაში ჩამოვედით, რომ გზები გვენახა, ყველაფერი განადგურებულები იყო. მსგავსი კატასტროფა არასდროს მინახავს. იხილეთ სრულად