"მამამ თქვა, ვიცოდი რომ არსებობდიო, დედაშენს ვუთხარი, ერთად მოვძებნოთო, დედამ - არა, უნდა გავთხოვდეო" - რას ჰყვება ცისნამი საყვარლიშვილი მამასა და დებზე, რომლებიც ახლა იპოვა | Allnews.Ge

რამ­დე­ნი­მე წე­ლია რაც, მო­პა­რუ­ლი ჩვი­ლე­ბის საქ­მე სა­ქარ­თვე­ლო­ში რე­ზო­ნან­სულ თე­მად იქცა. თით­ქმის ყო­ველ კვი­რას ვი­გებთ, რო­გორ იპო­ვეს გა­ყი­დულ­მა ან გას­ხვი­სე­ბულ­მა ჩვი­ლებ­მა ბი­ო­ლო­გი­უ­რი მშობ­ლე­ბი. ცის­ნა­მი საყ­ვარ­ლიშ­ვი­ლი წლე­ბის წინ, ბი­ო­ლო­გი­ურ­მა დე­დამ ნე­ბით და­ტო­ვა სამ­შო­ბი­ა­რო­ში. გო­გო­ნა გურ­ჯა­ა­ნის რა­ი­ონ­ში უსი­ნათ­ლო წყვილ­მა იშ­ვი­ლა და გა­ზარ­და.

წლე­ბის შემ­დეგ მან ბი­ო­ლო­გი­უ­რი დედა იპო­ვა, თუმ­ცა მათი დედა-შვი­ლუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა თით­ქოს ვერ შედ­გა. ახლა უკვე მა­მაც იპო­ვა, რო­მელ­საც ძა­ლი­ან გა­უ­ხარ­და, რომ კი­დევ ერთი გო­გო­ნა ჰყავს. უფრო დე­ტა­ლუ­რად თუ რო­გორ გა­იც­ნო ამე­რი­კა­ში მცხოვ­რებ­მა წარ­მა­ტე­ბულ­მა ქარ­თველ­მა გო­გო­ნამ ბი­ო­ლო­გი­უ­რი მამა, თა­ვად მოგ­ვიყ­ვე­ბა

- ცის­ნა­მი, მახ­სოვს, რამ­დე­ნი­მე თვის წინ ინ­ტერ­ვი­უ­ში გვი­ამ­ბეთ, რო­გორ იპო­ვეთ დედა, თუმ­ცა თქვე­ნი შეხ­ვედ­რა არც ისე თბი­ლი იყო. მა­შინ გვი­თხა­რით, რომ მალე მა­მა­საც პი­რა­დად გა­ე­სა­უბ­რე­ბო­დით. რო­გორ და­უ­კავ­შირ­დით მა­მის ოჯახს?

- გაბ­რა­ზე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი გი­ნა­ხავთ? - ჰოდა მაგ­რად გავ­ბრაზ­დი და სა­ჯა­როდ დავ­წე­რე მისი სა­ხე­ლი. მე­ო­რე დღეს ეგ­რე­ვე ჩემი ნა­ხე­ვარ­დე­ბი: ქეთი, მა­დო­ნა და ნინო კა­პა­ნა­ძე­ე­ბი გა­მო­მეხ­მა­ურ­ნენ. ქე­თიმ მომ­წე­რა ფე­ის­ბუქ­ზე. მი­თხრა, რომ მა­მა­მის­ზე ვსა­უბ­რობ­დი. ძა­ლი­ან თბი­ლი და ლა­მა­ზი წე­რი­ლი იყო. ჩემი გული მო­ი­გო. მე სა­ერ­თოდ ყვე­ლა­ფერს გუ­ლით ვა­კე­თებ. გულს ვუს­მენ ხში­რად, გო­ნე­ბას არა. ჯერ გო­გო­ებს ვე­სა­უბ­რე. ეგ­რე­ვე სა­ერ­თო ენა გა­მოვ­ნა­ხეთ. მა­მას­თან გუ­შინ მქონ­და პირ­ვე­ლი სა­უ­ბა­რი. ერთი დიდი ოჯა­ხია. მყავს ბევ­რი ბი­ძაშ­ვილ-მა­მი­დაშ­ვი­ლი. ჩემი და ირაკ­ლის ჩათ­ვლით 60 გა­მოვ­დი­ვართ. ყვე­ლას ერთი სული აქვს რო­დის გაგ­ვიც­ნო­ბენ მე და ირაკ­ლის (ცის­ნა­მის ვაჟი).

- რო­გო­რი იყო თქვე­ნი ონ­ლა­ინ შეხ­ვედ­რა, რა ინ­ფორ­მა­ცია ჰქონ­და მა­მას თქვენ შე­სა­ხებ?

- ონ­ლა­ინ შეხ­ვედ­რა იყო ძა­ლი­ან თბი­ლი. თით­ქოს წლე­ბი ვიც­ნობ­დი ამ ხალ­ხს. კარ­გი მე­გობ­რე­ბი­ვით ვსა­უბ­რობ­დით. მე მგო­ნი, მა­მამ იცო­და, რომ ვარ­სე­ბობ­დი. იმ­დე­ნად ემო­ცი­ებ­ში ვარ ამა­ზე აღარ გა­მი­მახ­ვი­ლე­ბია ყუ­რა­დღე­ბა. ამი­ე­რი­დან მხო­ლოდ და­დე­ბით­ზე მინ­და ვფო­კუ­სირ­დე. ჯერ მი­თხრეს, მა­მამ არ იცო­დაო, შემ­დეგ გუ­შინ სა­უ­ბარ­ში მან თქვა, კი ვი­ცო­დი და ნა­ნას ვუ­თხა­რი ერ­თად მოვ­ძებ­ნო­თო და ნა­ნამ ანუ დე­და­ჩემ­მა თქვა, არა უნდა გავ­თხოვ­დეო. აი ეგ სა­კი­თხი ვერ გა­ვი­გე კარ­გად, მაგ­რამ მოკ­ლედ, იცო­და თუ არ იცო­და, უკვე წარ­სუ­ლია! აწ­მყო ასე­თია, იცის, რომ მე მისი შვი­ლი ვარ და ერთი სული აქვს რო­დის მნა­ხავს. აე­რო­პორ­ტში დაგ­ხვდე­ბიო, ასე მი­თხრა. იხილეთ სრულად