"არ ვიცი, ვინ არის ჩემი დონორი, რომლის უზომოდ მადლიერიც ვარ..." - მოულოდნელად დასმული მძიმე დიაგნოზი და დიდი ბრძოლით დამარცხებული სენი | Allnews.Ge

მიმ­დი­ნა­რე წლის მა­ის­ში, ambebi.ge წერ­და, რომ კლი­ნი­კა­ში პრო­ფი­ლაქ­ტი­კურ კვლე­ვებ­ზე მი­სულ გი­ორ­გი ფა­რე­შიშ­ვილს მო­უ­ლოდ­ნე­ლად ლე­ი­კე­მი­ის მწვა­ვე ფორ­მა და­უდ­გინ­და. ის იმ პე­რი­ოდ­ში მკურ­ნა­ლო­ბის კურსს თურ­ქე­თის კლი­ნი­კა­ში იწყებ­და. სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი პლატ­ფორ­მის, "სექ­ტო­რი 3"-ის თა­ნა­დამ­ფუძ­ნებ­ლი­სა და გამ­გე­ო­ბის წევ­რის და­სახ­მა­რებ­ლად მე­გობ­რე­ბი, ნაც­ნო­ბე­ბი და უც­ნო­ბი ადა­მი­ა­ნე­ბი გა­ერ­თი­ან­დნენ. მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი დახ­მა­რე­ბის პა­რა­ლე­ლუ­რად, მას ყვე­ლა ამ­ხნე­ვებ­და და მხარ­და­ჭე­რას უცხა­დებ­და. მკურ­ნა­ლო­ბის ინ­ტენ­სი­ურ­მა კურ­სმა, რო­მე­ლიც 6 თვე გრძელ­დე­ბო­და, სა­ბედ­ნი­ე­როდ, შე­დე­გი გა­მო­ი­ღო და გი­ორ­გიმ და­ა­ვა­დე­ბა დაძ­ლია.

ის გუ­შინ დი­ლით სა­ქარ­თვე­ლო­ში დაბ­რუნ­და. ახლა კი მის ცხოვ­რე­ბა­ში რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის და მო­ნი­ტო­რინ­გის მკაც­რი კურ­სი იწყე­ბა.

ambebi.ge გი­ორ­გი ფა­რე­შიშ­ვილს და­უ­კავ­შირ­და, თურ­ქე­თის კლი­ნი­კა­ში გა­ტა­რე­ბუ­ლი რთუ­ლი პე­რი­ო­დის და და­ა­ვა­დე­ბას­თან ბრძო­ლის ეტა­პებ­ზე გი­ორ­გი თა­ვად გვი­ამ­ბობს.

- მად­ლო­ბა ყვე­ლა იმ ადა­მი­ანს, ვინც მთე­ლი ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში გვერ­დით მედ­გა. მად­ლო­ბა უფალს, რომ ახლა სა­შუ­ა­ლე­ბა მაქვს, გე­სა­უბ­როთ და გა­მარ­ჯვე­ბის შემ­დეგ ვი­ლა­პა­რა­კო გან­ვლილ მძი­მე დღე­ებ­ზე...

6 მა­ისს, გი­ორ­გო­ბას ლე­ი­კე­მია და­მიდ­გინ­და. 23 ნო­ემ­ბრის გი­ორ­გო­ბის­თვის კი უკვე სა­ქარ­თვე­ლო­ში ვარ და გან­კურ­ნე­ბუ­ლი.

არა­ნა­ი­რი სიმპტო­მი, მი­ზე­ზი არ მქონ­და, ჯან­მრთე­ლად ვი­ყა­ვი. კო­ვიდ­ზე უნდა ავცრი­ლი­ყა­ვი და რო­გორც რე­კო­მენ­და­ცია იყო, ამის­თვის ანა­ლი­ზე­ბი უნდა გა­მე­კე­თე­ბი­ნა. ანა­ლი­ზე­ბი რომ ჩა­ვი­ტა­რე, სის­ხლის სა­ერ­თო ანა­ლიზ­ში ფორ­მუ­ლა ძა­ლი­ან არე­უ­ლი აღ­მოჩ­ნდა... სა­ქარ­თვე­ლო­ში ცნო­ბილ და სა­უ­კე­თე­სო ჰე­მა­ტო­ლოგ­თან წა­ვე­დი და მწვა­ვე მი­ე­ლო­ი­დუ­რი ლე­ი­კე­მია და­მიდ­გინ­და. რომ დავ­ფიქ­რდი, წინა პე­რი­ოდს ვიხ­სე­ნებ­დი და გა­მახ­სენ­და, რომ 2 კვი­რით ადრე ოდ­ნა­ვი სი­სუს­ტე მქონ­და, მაგ­რამ ეს მა­შინ იმით ავ­ხსე­ნი, რომ ყო­ველ­დღი­უ­რად ფე­ხით ბევ­რს დავ­დი­ო­დი, ვმუ­შა­ობ­დი, გა­და­ვი­ღა­ლე, თან, გა­ზა­ფხუ­ლის პე­რი­ო­დია და ამის ბრა­ლია-მეთ­ქი.

რომ არ მო­გა­ტყუ­ოთ, ცხოვ­რე­ბა­ში ყვე­ლა­ფერ­ზე მი­ფიქ­რია, მათ შო­რის, კი­ბო­ზეც კი, ანუ ჯან­მრთე­ლო­ბის პრობ­ლე­მე­ბის კუ­თხით, ლე­ი­კე­მი­ის გარ­და, ყვე­ლა­ნა­ი­რი რის­კი და­მიშ­ვია. ამ და­ა­ვა­დე­ბას ვინ­მე თუ ახ­სე­ნებ­და, გო­ნე­ბა თით­ქოს ჩერ­დე­ბო­და, ამა­ზე არ ფიქ­რობ­და. ადრე ალე­ი­კე­მი­ის მქო­ნე ბავ­შვე­ბი მო­ვი­ნა­ხუ­ლე და ძა­ლი­ან გან­ვი­ცა­დე, მათი თვა­ლე­ბი არ მა­ვი­წყდე­ბო­და...

მკურ­ნალ ექიმ, პრო­ფე­სორ მუ­თ­ლუ არატ­თან ერ­თად

მოკ­ლედ, ექიმს ჩემი დი­აგ­ნო­ზის შე­სა­ხებ ინ­ფორ­მა­ცია ცუ­დად არ მო­უ­წო­დე­ბია, არ შე­მა­ში­ნა (თვი­თონ ვთხო­ვე, ყვე­ლა­ფე­რი პირ­და­პირ ეთ­ქვა). მი­თხრა, რომ გან­კურ­ნე­ბა­დი იყო... შემ­დგო­მი ეტა­პი იმის გა­და­წყვე­ტა იყო, სად მემ­კურ­ნა­ლა - სა­ქარ­თვე­ლო­ში თუ სა­ზღვარ­გა­რეთ, ამ შემ­თხვე­ვა­ში, თურ­ქე­თის რეს­პუბ­ლი­კა გა­ნი­ხი­ლე­ბო­და და სა­ბო­ლო­ოდ მას­ზე შევ­ჩერ­დით. პრობ­ლე­მა ის აღ­მოჩ­ნდა, რომ იმ პე­რი­ოდ­ში იქ დღე­სას­წა­უ­ლი აღი­ნიშ­ნე­ბო­და და ყვე­ლა ცნო­ბი­ლი კლი­ნი­კა და­კე­ტი­ლი იყო, ის­ვე­ნებ­დნენ. ამ მი­ზე­ზით კი ვერ შეძ­ლებ­დნენ ჩემ­თვის კვლე­ვე­ბის ჩა­ტა­რე­ბას. არა­და, დრო არ ით­მენ­და. ამი­ტომ გა­და­წყდა, მკურ­ნა­ლო­ბა სა­ქარ­თვე­ლო­ში დაგ­ვე­წყო. ის იყო, ქი­მი­ო­თე­რა­პი­ას ვი­წყებ­დით და თურ­ქე­თის ერთ-ერ­თმა კლი­ნი­კამ სრუ­ლი მზად­ყოფ­ნა გა­მო­ა­ცხა­და, რომ პა­ცი­ენ­ტი სამ­კურ­ნა­ლოდ მი­ე­ღო. ამა­ში დიდი როლი ერთ-ერ­თმა ქარ­თველ­მა ქალ­ბა­ტონ­მა ითა­მა­შა და იქ ინ­ტენ­სი­უ­რი ქი­მი­ო­თე­რა­პია და­ი­წყო.

- და მთე­ლი 6 თვე, მა­ი­სის შემ­დეგ, სულ იქ იყა­ვით, ხომ?

- კი, არ და­მი­ტო­ვე­ბია ქვე­ყა­ნა. ქი­მი­ო­თე­რა­პი­ის შემ­დეგ, ექი­მის მო­თხოვ­ნა იყო და პრო­ტო­კო­ლი­თაც ასეა, იქ უნდა ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი. ორი კურ­სი ჩა­მი­ტარ­და და შემ­დგომ უკვე ძვლის ტვი­ნი გა­და­მი­ნერ­გეს.

- თურ­ქი სპე­ცი­ა­ლის­ტე­ბი რას გე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ?

- ეს ისე­თი და­ა­ვა­დე­ბაა, რომ გა­რან­ტი­ას ვე­რა­ვინ იძ­ლე­ვა, რომ გა­ნი­კურ­ნე­ბი და გა­დარ­ჩე­ბი, მაგ­რამ სტა­ტის­ტი­კა ამ­ბობს, რომ ამ დი­აგ­ნო­ზით გა­დარ­ჩე­ნილ­თა რი­ცხვი ბევ­რად მე­ტია, ვიდ­რე ცუ­დად დას­რუ­ლე­ბუ­ლი ის­ტო­რი­ე­ბი. მკურ­ნა­ლო­ბის პრო­ცე­სი კომ­პლექ­სუ­რად ხდე­ბა და ამ დროს ბევ­რი რამ უნდა იყოს თან­ხვედ­რა­ში. 100%-იანი მო­წამ­ვლა მქონ­და, პირ­ვე­ლი ქი­მი­ო­თე­რა­პი­ის შემ­დეგ, ამ რი­ცხვმა 25%-მდე და­ი­წია. მე­ო­რე ქი­მი­ო­თე­რა­პი­ის შემ­დეგ კი, თით­ქმის გა­ნულ­და - 3%-მდე ჩა­მო­ვი­და. ამან ექი­მებს უკვე სა­შუ­ა­ლე­ბა მის­ცა, ძვლის ტვი­ნი გა­და­ე­ნერ­გათ. მათ აქვთ დო­ნო­რე­ბის ბან­კი, სა­ქარ­თვე­ლო­ში ეს არ არ­სე­ბობს. სამ­წუ­ხა­როდ, არ ვიცი, ვინ არის ჩემი დო­ნო­რი, რომ­ლის უზო­მოდ მად­ლი­ე­რიც ვარ. მან ეს უჯრე­დე­ბი ჩემ­თვის გა­ი­ღო...

- იქი­დან რა რე­კო­მენ­და­ცი­ე­ბით გა­მო­გიშ­ვეს?

- საკ­მა­ოდ რთუ­ლი და­ა­ვა­დე­ბაა, რთუ­ლია მისი მკურ­ნა­ლო­ბა და პოსტპე­რი­ო­დიც მკაცრ კონ­ტროლს მო­ი­თხოვს. სხვა­დას­ხვაგ­ვა­რი რე­ჟი­მია და­სა­ცა­ვი, მით უფრო, კო­ვიდსი­ტუ­ა­ცი­ა­ში. ვი­საც ეს პრო­ცე­დუ­რე­ბი გავ­ლი­ლი აქვს, იმუ­ნი­ტე­ტი ძა­ლი­ან დაქ­ვე­ი­თე­ბუ­ლი აქვს. ამ დროს და­უშ­ვე­ბე­ლია რა­ი­მე ტი­პის ინ­ფექ­ცია შეგ­ხვდეს, - დიდი სიფრ­თხი­ლეა სა­ჭი­რო. განაგრძეთ კითხვა

ლალი ფაცია