"ერთხელ ვარჯიშზე გიორგი ასანიძემ მითხრა, არაფრის თავი არ გაქვსო... დავიწყე ვარჯიში და მოწევას თავი დავანებე" - როგორ მოხვდა სპორტულ მედიცინაში გიორგი ჯინჭარაული? | Allnews.Ge

ახ­ლა­ხან სა­ქარ­თვე­ლოს ძა­ლოს­ნო­ბის ეროვ­ნუ­ლი ნაკ­რე­ბის ექი­მი რე­ა­ბი­ლი­ტო­ლო­გი - გი­ორ­გი ჭინ­ჭა­რა­უ­ლი ტო­კი­ოს ოლიმ­პი­ა­დი­დან დაბ­რუნ­და, სა­დაც ეროვ­ნუ­ლი ნაკ­რე­ბის ექი­მის ამ­პლუ­ა­ში იმ­ყო­ფე­ბო­და. გი­ორ­გის სპორ­ტსმე­ნე­ბის ექი­მის საქ­მი­ა­ნო­ბის სპე­ცი­ფი­კა­სა და ემო­ცი­ურ ეპი­ზო­დებ­ზე ვე­სა­უბ­რეთ. რო­გორც გვი­თხრა, ამ პრო­ფე­სი­ის ადა­მი­ა­ნე­ბი ექ­სტრე­მა­ლე­ბი არი­ან და მათი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა ზოგ­ჯერ კლი­ნი­კა­ში მო­მუ­შა­ვე ექიმ­მა შე­საძ­ლოა არაპრო­ფე­სი­ულ საქ­ცი­ე­ლა­დაც კი შე­რა­ცხოს...

- ქა­ლა­ქის­გან ძა­ლი­ან მო­წყვე­ტილ სო­ფელ­ში - ლა­ფა­ნა­ანთკარ­ში (დუ­შე­თის რა­ი­ო­ნი) გა­ვი­ზარ­დე. სწავ­ლით დი­დად არ ვიკ­ლავ­დი თავს, მაგ­რამ ლი­ტე­რა­ტუ­რა მიყ­ვარ­და. სკო­ლა რომ და­ვამ­თავ­რე, მე­თორ­მე­ტე კლა­სი მგო­ნი იმ წელს და­ე­მა­ტა. ოჯა­ხის წევ­რებ­მა მთხო­ვეს, - რაკი 1 წელი და­ე­მა­ტა, იქ­ნებ მო­ემ­ზა­დოო. მო­ვინ­დო­მე. იმ დროს, სა­მე­დი­ცი­ნო უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში სპორ­ტუ­ლი მე­დი­ცი­ნის ფა­კულ­ტე­ტი ახა­ლი ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი იყო. საკ­მა­ოდ კარ­გი სპორ­ტუ­ლი მო­ნა­ცე­მე­ბი მქონ­და, მაგ­რამ სო­ფელ­ში არც რამე წრე იყო, იქ რომ მევ­ლო და არც იმის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, რომ მშობ­ლებს თბი­ლის­ში სპორტზე ვე­ტა­რე­ბი­ნე. დედ-მა­მამ მთხო­ვა, - იქ­ნებ სპორ­ტულ მე­დი­ცი­ნა­ზე ჩა­ა­ბა­რო, სპორ­ტსმე­ნებ­თან ერ­თად იქ­ნე­ბი, სპორ­ტუ­ლი ტან­საც­მე­ლი გეც­მე­ვა, რო­მელ­საც "ჯორ­ჯია" ეწე­რე­ბაო.

ბავ­შვუ­რი რა­ღა­ცე­ბით, ასე ვთქვათ, მომ­თაფ­ლეს და და­მი­თან­ხმეს... 6 თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში რე­პე­ტი­ტო­რებ­თან მო­ვემ­ზა­დე და უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში გრან­ტით მოვ­ხვდი. სა­მე­დი­ცი­ნო სფე­რო­ში გარ­კვე­ვაც მა­შინ და­ვი­წყე... ვერ ვი­ტყვი, სას­წა­უ­ლი სტუ­დენ­ტი ვი­ყა­ვი-მეთ­ქი. უბ­რა­ლოდ, იმის ნიჭი მქონ­და, რომ გა­მოც­დე­ბის მო­ახ­ლო­ე­ბი­სას სას­წავ­ლო მა­სა­ლა 10-15 დღე­ში მეს­წავ­ლა და გა­მოც­და ჩა­მე­ბა­რე­ბი­ნა... მა­შინ ისე­თი სი­ტუ­ა­ცია იყო, რომ ჩვე­ნი ფა­კულ­ტე­ტის კურსდამ­თავ­რე­ბუ­ლე­ბი თურ­ქეთ­ში მი­ემ­გზავ­რე­ბოდ­ნენ, სა­დაც ცე­რებ­რა­ლურ­დამ­ბლი­ან ბავ­შვებ­თან, შშმ პი­რებ­თან მუ­შა­ობ­დნენ. საკ­მა­ოდ სო­ლი­დუ­რი შე­მო­სა­ვა­ლიც ჰქონ­დათ. მე და ჩემი რამ­დე­ნი­მე მე­გო­ბა­რიც ვა­პი­რებ­დით, მაგ­რამ შემ­დეგ გა­მოჩ­ნდა ლექ­ტო­რი, რო­მე­ლიც ჩემ­თვის დღეს მი­სა­ბა­ძი ადა­მი­ა­ნია, ესაა ზურა კა­ხაბ­რიშ­ვი­ლი - ოლიმ­პი­უ­რი ნაკ­რე­ბის მთა­ვა­რი ექი­მი. უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში, მე­სა­მე-მე­ო­თხე კურ­სზე ჩემი ლექ­ტო­რი იყო. მას­წავ­ლი­და სპორ­ტუ­ლი მე­დი­ცი­ნის სა­ფუძ­ვლებს, მე­დი­კა­მენ­ტე­ბით სპორ­ტსმე­ნის მკურ­ნა­ლო­ბას, მომ­ზა­დე­ბას... არ ვიცი, რა­ტომ, პრაქ­ტი­კულ მე­ცა­დი­ნე­ო­ბებ­ზე ზუ­რას ისე მო­ვა­წო­ნე თავი, რომ ერთ დღეს, როცა ფე­ხით მივ­სე­ირ­ნობ­დით, თა­ვის­თან დარ­ჩე­ნა შე­მომ­თა­ვა­ზა და მეც მა­შინ­ვე დავ­თან­ხმდი... 2013 წლის 4 თე­ბერ­ვლი­დან ძა­ლოს­ნო­ბის ეროვ­ნულ ნაკ­რებ­თან გამ­გზავ­ნა...

- რას ნიშ­ნავს იყო სპორ­ტსმე­ნე­ბის ექი­მი? რა სპე­ცი­ფი­კუ­რი მა­ხა­სი­ა­თებ­ლე­ბი აქვს თქვენს საქ­მი­ა­ნო­ბას?

- კლი­ნი­კა­ში მო­მუ­შა­ვე პერ­სო­ნა­ლის­გან ყვე­ლა­ნა­ი­რად გან­ვსხვავ­დე­ბით. არის სი­ტუ­ა­ცი­ე­ბი, რო­დე­საც ისე­თი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბა გვი­წევს, რო­მე­ლიც კლი­ნი­კის ექიმ­მა შე­საძ­ლოა არაპრო­ფე­სი­უ­ლად შეგ­ვი­ფა­სოს, თუმ­ცა, როცა სპორ­ტსმე­ნი შე­ჯიბ­რე­ბის­თვის წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ემ­ზა­დე­ბა, ერთი ნა­ბი­ჯი­ღა აქვს დარ­ჩე­ნი­ლი და ტრავ­მა უშ­ლის ხელს, სამ­სა­ხუ­რებ­რივ პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას მის ყო­ველ­დღი­ურ ცხოვ­რე­ბა­ზე წინ ვერ და­ვა­ყე­ნებთ. ექ­სტრე­მა­ლე­ბი ვართ და ზოგ­ჯერ სას­წა­უ­ლებ­რივ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბებს ვი­ღებთ... მე­ცხრე წე­ლია, ამ საქ­მეს ვემ­სა­ხუ­რე­ბი. ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში, სპორ­ტსმე­ნებ­თან მეტი დრო მაქვს გა­ტა­რე­ბუ­ლი, ვიდ­რე შინ. შე­სა­ბა­მი­სად, კარ­გად მაქვს შეს­წავ­ლი­ლი მათი თი­თო­ე­უ­ლი ქმე­დე­ბა, გა­მო­ხედ­ვა. ყვე­ლამ ჩვე­ნი საქ­მე ვი­ცით - კონ­კრე­ტულ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში რა უნდა გა­ვა­კე­თოთ, რომ ტრავ­მის გამო არც სპორ­ტსმე­ნი და­ზა­რალ­დეს, არც - ჩვე­ნი საქ­მე და ქვე­ყა­ნა, მე­და­ლი არ დავ­კარ­გოთ...

- ახლა, ტო­კი­ოს ოლიმ­პი­ა­და­ზეც გქონ­დათ შემ­თხვე­ვა, როცა შე­იძ­ლე­ბო­და, თქვე­ნი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა კლი­ნი­კის ექიმს არაპრო­ფე­სი­უ­ლად შე­ე­ფა­სე­ბი­ნა?

- გვქონ­და: ან­ტონ პლეს­ნო­იმ გა­მოს­ვლი­სას, მე­ო­რე მოძ­რა­ო­ბა­ზე, აკ­ვრის დროს მუხ­ლის სახ­სარ­თან მყე­სის ნა­წი­ლი და­ი­ზი­ა­ნა... პლეს­ნოი გა­რეთ კოჭ­ლო­ბით გა­მო­ვი­და. იმ­წამ­სვე გა­და­წყდა, რომ მის­თვის ად­გი­ლობ­რი­ვი ანეს­თე­ზია გა­მე­კე­თე­ბი­ნა. ზუს­ტად 2 წუთ­ში ტკი­ვი­ლი გა­უ­ყუჩ­და, სპორ­ტსმენ­მა თა­ვი­სი საქ­მე შე­ას­რუ­ლა - მი­ვი­და და წონა და­ა­ფიქ­სი­რა, რა­მაც ბრინ­ჯა­ოს მე­და­ლი მოგ­ვი­ტა­ნა...

განაგრძეთ კითხვა