იცოდით, რატომ სვამენ შტამპს ბიბლიოთეკარები ყოველთვის მე-17 გვერდზე?
ალბათ ბავშვობაში შეგიმჩნევიათ, წიგნებში, რომლებიც სკოლის ბიბლიოთეკიდან გამოგვქონდათ, შტამპი ყოველთვის მეჩვიდმეტე გვერდზე ესვა.
როგორც აღმოჩნდა, ამ ტრადიციის საფუძველი საკმაოდ შორეული წარსულიდან მოდის.
როგორც კი წიგნების ქაღალდზე ბეჭდვა დაიწყეს, აკინძვის პრინციპი სტანდარტულად ასე ჩამოყალიბდა: ოთხჯერ ოთხი, ანუ თექვსმეტი ფურცელი იკინძებოდა ერთად და ეს ითვლებოდა ერთად შეკრულ საავტორო ფურცლად, ანუ როგორც მაშინ ეძახდნენ, ერთ რვეულად. ასეთი, ეგრეთწოდებული ბლოკებით იკვრებოდა წიგნი. როგორც მიხვდით, მეორე ბლოკი მეჩვიდმეტე გვერდიდან იწყებოდა.
როცა ბიბლიოთეკები გაჩნდა, რა თქმა უნდა, წიგნები ხელიდან ხელში გადადიოდა, ამიტომ ისინი ხშირად ზიანდებოდა და ფურცლები (ხანდახან კი მთელი ბლოკი) იკარგებოდა. იმ შემთხვევაში, თუ დაიკარგებოდა წიგნის პირველი ბლოკი სატიტულო ფურცლით, სადაც მითითებული იყო წიგნის ავტორი, დასახელება და ბიბლიოთეკის შტამპი, წიგნის იდენტიფიკაციისათვის სათადარიგო შტამპს აკეთებდნენ მეორე ბლოკის პირველ ფურცელზე, ანუ მეჩვიდმეტეზე. ეს ფურცელი ახლოს იყო წიგნის დასაწყისიდან, ამავე დროს ის შედარებით საიმედო იყო და უსაფრთხო.
სხვათა შორის, სახელმწიფო ბიბლიოთეკების სტანდარტული შტამპები მდებარეობს სატიტულო ფურცელზე, აგრეთვე მეჩვიდმეტე და ოცდამეცამეტე გვერდებზე, ხოლო შედარებით მცირე ზომის ბიბლიოთეკები პირველი ორი შტამპით კმაყოფილდებიან.
მეჩვიდმეტე გვერდზევე ისმება წიგნის ინვენტარული ნომერიც.
მიუხედავად იმისა, რომ ბიბლიოთეკარებს ოფიციალური ინსტრუქციით მე-17 გვერდზე შტამპის დასმა არ ევალებათ, ამ წესმა თავისი ადგილი მაინც დაიმკვიდრა წიგნის მოყვარულებში და ბიბლიოთეკური ფოლკლორის ნაწილად იქცა.