"მაკდონალდსის" ქსელის მფლობელის ოჯახში ვმუშაობდი... საქართველოში დაბრუნება რომ გადავწყვიტე გიჟს მეძახდნენ" - თუში ქალი ცხენების რემითა და წარმატებული ბიზნესით | Allnews.Ge

თინა იდი­ძე, თუში ახალ­გაზ­რდა ქალი, ღვთა­ებ­რივ თუ­შეთ­ში ჯერ კი­დევ 2009 წელს გა­ვი­ცა­ნი. მა­შინ პა­ტა­რა გოგო იყო, გეგ­მებს აწყობ­და, მიზ­ნებს ისა­ხავ­და. ერთ დღეს მი­თხრა, აქ არა­ფე­რი გა­მო­დის, ემიგ­რა­ცი­ა­ში მივ­დი­ვარ, მაგ­რამ დავ­ბრუნ­დე­ბიო. ვი­ფიქ­რე, ემიგ­რა­ცი­ის დიდ ტალ­ღა­ში და­ი­კარ­გე­ბო­და, მაგ­რამ ზუს­ტად ორ წე­ლი­წად­ში დაბ­რუნ­და და მთი­ე­ლის ხა­სი­ა­თით ისე­თი ამ­ბე­ბი და­ატ­რი­ა­ლა, ტუ­რიზ­მის სფე­რო­ში და­საქ­მე­ბუ­ლი მისი მე­გობ­რე­ბი ვულ­კანს უწო­დე­ბენ. თინა სა­ქარ­თვე­ლო­ში პირ­ვე­ლი სერ­ტი­ფი­ცი­რე­ბუ­ლი სა­ფეხ­მავ­ლო და სა­ცხე­ნოს­ნო გამ­ყო­ლი ქა­ლია, ქალი, რო­მელ­საც ცხე­ნე­ბის რემა ჰყავს და მსურ­ვე­ლე­ბის­თვის ვე­ლურ ბუ­ნე­ბა­ში და­უ­ვი­წყარ ტუ­რებს მარ­თავს. რომ გა­ვი­ცა­ნი, ერ­თიც არ ჰყავ­და, ახლა კი მისი რემა, სა­ნამ სა­ცხე­ნოს­ნო ტუ­რიზ­მის სე­ზო­ნი დად­გე­ბა, ვაშ­ლო­ვა­ნის და­ცულ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე ბა­ლა­ხობს. ამ დროს თი­ნას უქ­მად რა გა­ა­ჩე­რებს და გუ­და­ურ­ში მუ­შა­ობს. თუმ­ცა ამ­ბობს, რომ კი არ მუ­შა­ობს, ცხოვ­რობს და ძა­ლი­ან მოს­წონს, რო­გორც ცხოვ­რობს.

ბიძ­გი

- ალ­ვან­ში და­ვი­ბა­დე. 2 წლის ასაკ­ში თუ­შეთ­ში წა­მიყ­ვა­ნეს სა­ცხოვ­რებ­ლად და მხო­ლოდ სას­კო­ლო ასაკ­ში და­მაბ­რუ­ნეს ალ­ვან­ში. მე­რეც, არ­და­დე­გე­ბის და­წყე­ბის­თა­ნა­ვე, მთა­ში ვბრუნ­დე­ბო­დით და მთე­ლი ოჯა­ხი მე­სა­ქონ­ლე­ო­ბას ვე­წე­ო­დით. კარ­გად მახ­სოვს მთა­ში ზამ­თარ­ში ცხოვ­რე­ბის კად­რე­ბი. უდარ­დე­ლი და ლაღი ბავ­შვო­ბა გვქონ­და, თან მძი­მე იყო იქა­უ­რი ყოფა. სკო­ლას რომ ვამ­თავ­რებ­დი, ერთ წვი­მი­ან დღეს, ძრო­ხას რომ ვწვე­ლი­დი, მისი სხე­უ­ლი­დან ჩა­მო­ცუ­რე­ბუ­ლი წვე­თე­ბი სა­ხე­ლო­ში ჩამ­დი­ო­და და მაჟ­რჟო­ლებ­და. იმ დღემ მი­ბიძ­გა, ქა­ლაქ­ში წავ­სუ­ლი­ყა­ვი და მეს­წავ­ლა. ჯერ შე­შინ­და ოჯა­ხი, რად­გან სწავ­ლა დიდ ხარჯს უკავ­შირ­დე­ბო­და, არ­და­დე­გებ­ზე მეც შე­გეშ­ვე­ლე­ბით-მეთ­ქი, და­ვუფრ­თხე შიში და ქა­ლაქ­ში ჩა­მო­ვე­დი. ინ­გლი­სუ­რი ენის ფი­ლო­ლო­გის სპე­ცი­ა­ლო­ბა­ზე და­ვი­წყე სწავ­ლა. სკო­ლის პე­და­გო­გო­ბის­თვის ვემ­ზა­დე­ბო­დი და სულ არ მი­ფიქ­რია, რომ ბედი სხვას მიმ­ზა­დებ­და.

გიჟი, რო­მელ­მაც ეს­პა­ნეთ­ში ცხოვ­რე­ბა­ზე უარი თქვა

- სწავ­ლის პე­რი­ოდ­ში ფი­ნან­სუ­რი პრობ­ლე­მე­ბის გამო იძუ­ლე­ბუ­ლი გავ­ხდი ემიგ­რა­ცი­ა­ში წავ­სუ­ლი­ყა­ვი. ვთქვი, რომ მხო­ლოდ ორი წლით მივ­დი­ო­დი. დამ­ცი­ნეს, ყვე­ლა ეგრე ამ­ბობ­სო. მე მი­ზა­ნი მქონ­და და უცხო­ეთ­შიც მიზ­ნის ასას­რუ­ლებ­ლად მივ­დი­ო­დი. ამი­ტომ ორი წლის შემ­დეგ მარ­თლა ბი­ლე­თი რომ ვი­ყი­დე და სა­ქარ­თვე­ლო­ში წა­მო­ვე­დი, ჯერ ყვე­ლა სახ­ტად დარ­ჩა, მერე გიჟი მე­ძა­ხეს, რად­გან ეს­პა­ნეთ­ში იდე­ა­ლურ გა­რე­მო­ში ვი­ყა­ვი - "მაკ­დო­ნალდსის" ქსე­ლის მფლო­ბე­ლის ოჯახ­ში ვმუ­შა­ობ­დი. რად­გან ეს­პა­ნეთ­ში ინ­გლი­სუ­რე­ნო­ვა­ნი კად­რე­ბი ჭირ­და, თუ დავ­რჩე­ბო­დი, ბევრ სი­კე­თეს მპირ­დე­ბოდ­ნენ, მათ შო­რის, ლე­გა­ლუ­რად ცხოვ­რე­ბი­სა და მუ­შა­ო­ბის უფ­ლე­ბას. მათი პი­რო­ბე­ბი რომ მი­მე­ღო, სა­ქარ­თვე­ლო­ში ჩა­მოს­ვლას იშ­ვი­ა­თად შევ­ძლებ­დი და თა­ნაც ორ კვი­რა­ზე მეტი ხნით ვერა. ნოს­ტალ­გია ისე მტან­ჯავ­და, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­ში ყვე­ლაფ­რის ნუ­ლი­დან და­წყე­ბა ვარ­ჩიე. ისიც გავ­თვა­ლე, ბი­ნას რომ შე­ვი­ძენ­დი, ისევ და­მიდ­გე­ბო­და ფი­ნან­სუ­რი პრობ­ლე­მე­ბი. არა­და, ეს­პა­ნეთ­ში ლე­გა­ლუ­რად მუ­შა­ო­ბის უფ­ლე­ბა თუ მექ­ნე­ბო­და, ცხა­დია, ისევ უკან დავ­ბრუნ­დე­ბო­დი, ამი­ტომ ეს­პა­ნურ სა­ბუ­თებ­ზეც უარი ვთქვი.

სა­ქარ­თვე­ლო­ში სად არ ვცა­დე მუ­შა­ო­ბის და­წყე­ბა, ამა­ოდ. ერთ დღე­საც გა­მოჩ­ნდა ტუ­რის­ტუ­ლი ორ­გა­ნი­ზა­ცია, რო­მე­ლიც გერ­მა­ნე­ლებ­თან ერ­თად ცხვრის ჩა­მო­რეკ­ვის ტურს აკე­თებ­და. ინ­გლი­სუ­რე­ნო­ვა­ნი გი­დე­ბი უჭირ­დათ, დღე­ში 80 ლარს იხ­დიდ­ნენ, 2013 წელს ეს კარ­გი ფული იყო, თან მე დამ­წყე­ბი ვი­ყა­ვი. ვი­ფიქ­რე, ერთი კვი­რით წა­ვალ-მეთ­ქი. მა­მა­ჩემ­მაც მი­ბიძ­გა. მო­მე­წო­ნა გი­დო­ბა, სერ­ტი­ფი­კა­ტიც ავი­ღე. მერე სერ­ტი­ფი­ცი­რე­ბუ­ლი სო­მე­ლი­ეც გავ­ხდი - თუ გიდი ხარ, ღვი­ნოც აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა იცო­დე. მერე იყო ცხე­ნე­ბი, თხი­ლა­მუ­რე­ბი და ა.შ. ქალი ტუ­რიზ­მში სა­ი­მე­დო და­საყ­რდე­ნია. ჩვენ სხვა­ნა­ი­რი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა გვაქვს წვრილ­მან დე­ტა­ლებ­ზე, რა­საც კა­ცე­ბი შე­საძ­ლოა ყუ­რა­დღე­ბას არ აქ­ცევ­დნენ... იხილეთ სრულად