კილტის ორნამენტების მეშვეობით ადამიანის წარმომავლობის დადგენა ხდებოდა - საინტერესოო ფაქტები შოტლანდიელების ეროვნული სამოსის, კილტის შესახებ
კილტი, შოტლანდიელი მაღალმთიანების ტრადიციული სამოსი, ქვეყნის ეროვნული სიამაყეა. ძველ დროში ტანსაცმლის ეს შალის ნაჭერი, რომელიც კალთას მოგვაგონებდა, მნიშვნელოვან ფუნქციას ასრულებდა: ორნამენტის ფერი განსაზღვრავდა, ეკუთვნოდა თუ არა ადამიანი ერთ-ერთ უძველეს კლანს. ახლა, რა თქმა უნდა, გაცილებით მეტი ფერია.
შოტლანდიური კილტი დამზადებულია სპეციალური ქსოვილისგან - ტარტანისგან, ნაქსოვი ბუნებრივი მატყლისგან. ჩვეული გაგებით, კილტი თითქმის არ განსხვავდება ნაკეცის ქვედაკაბისგან, მაგრამ შუა საუკუნეებში მისი სიგრძე შვიდ მეტრს აღწევდა. საჭიროების შემთხვევაში, ისინი შეიძლება შემოიხვეს მთელ სხეულზე სიცივისგან დასაცავად.
თავად სიტყვა „ტარტანი“ კელტური წარმოშობისაა და ითარგმნება როგორც „ტერიტორიის ფერი“. თავდაპირველად, ტარტანები (ორნამენტები და არა ქსოვილი) ეკუთვნოდა თერთმეტ შოტლანდიურ კლანს, რომლებიც ცხოვრობდნენ ქვეყნის სხვადასხვა რეგიონში და იქმნებოდა ჰერალდიკის კანონების მკაცრი დაცვით. ამიტომ, ნიმუშის ფერის მიხედვით ადვილი იყო იმის დადგენა, თუ საიდან მოვიდა ადამიანი.
მე-19 საუკუნემდე ტარტანის ძაფების შესაღებად მხოლოდ ბუნებრივ საღებავებს იყენებდნენ. მურყნისგან ხისგან მიიღეს შავი ელფერი, არყის ხისგან - ყვითელი, კალუნას ყვავილისგან მიიღებოდა, მოცვისგან - წითელი, მაყვალისგან - ლურჯი. წითელი ტარტანი სიმდიდრის ნიშნად ითვლებოდა, რადგან ბუნებრივი საღებავების გამოყენებით წითელის მიღება საკმაოდ პრობლემურია.
მე-18 საუკუნის შუა ხანებში, როდესაც ბრიტანელებმა ჩაახშეს იაკობიტების აჯანყება, მათ აუკრძალეს შოტლანდიელებს კილტების ტარება. ზოგი დაემორჩილა ბრძანებას, მაგრამ მთებში მცხოვრები შოტლანდიელები სიკვდილის მუქარითაც კი არ იხდიდნენ კილტს.
ერთადერთი ხალხი, ვისაც კილტის ტარების უფლებას აძლევდნენ, იყო სამეფო სპეციალური დანაყოფების წევრები, რომლებიც პატრულირებდნენ შოტლანდიის მთებს. მათ ეცვათ Black Watch ( შავი მეთვალყურე) ტარტანი, ერთ-ერთი ყველაზე ცნობადი ნიმუში და პირველი სამხედრო ტარტანი.
აკრძალვის მოხსნის შემდეგ აღმოჩნდა, რომ ბევრი ტრადიციული ტარტანის ფერი დავიწყებას მიეცა. შემდეგ დაიწყო ფართომასშტაბიანი კამპანია ეროვნული მემკვიდრეობის აღორძინების მიზნით. ტარტანები ნახატებიდან და ძველი წიგნებიდან მკერავებმა აღადგინეს. 1822 წელს მეფე ჯორჯ IV ედინბურგში ჩავიდა და გამოაცხადა: „ყველამ ატაროს თავისი ტარტანი“. ამ ეტაპზე ტარტანების მრავალფეროვნებამ სწრაფად დაიწყო ზრდა.