იცოდით, რომ სოლოლაკის გორაზე ერთდროულად ორი ქართლის დედა იდგა? - ბევრისთვის უცნობი ამბები ქალაქის მთავარ სიმბოლოზე
თბილისში ყველა ღირსშესანიშნავ ადგილს თავისი ისტორია აქვს. ზოგიერთი მათგანი ჩვენი დედაქალაქის სავიზიტო ბარათის ფუნქციას ასრულებს. "ქართლის დედის" მონუმენტური ქანდაკება თბილისის ერთ-ერთ სიმბოლოდ მიიჩნევა, რომლის ავტორი მოქანდაკე ელგუჯა ამაშუკელია. თბილისის 1500 წლისთავისთვის, 1958 წელს თბილისის გასაფორმებლად კომუნისტების ერთ-ერთი პროექტი სწორედ "ქართლის დედა“ აღმოჩნდა.
სოლოლაკის გორაზე, მაშინდელი "კომკავშირის ხეივანში" გიგანტური ქალის ფიგურა, მონუმენტი უნდა დაედგათ. ის ხის იქნებოდა - ცალ ხელში ღვინის თასი ეჭირებოდა (მოყვრისთვის) და ცალ ხელში - ხმალი (მტრისთვის). თავიდან ასე იყო ცნობილი, რომ მონუმენტი დროებითი უნდა ყოფილიყო.
მოგვიანებით (1963 წელი) გადაწყვეტილება შეიცვალა, თქვეს, "ქართლის დედა" თბილისელებს შეუყვარდათ და მისი აღება გადაიფიქრეს. ხის მონუმენტი სხვადასხვა კლიმატური ბირობებისგან რომ არ დაზიანებულიყო, ალუმინით დაფარეს... 90-იან წელებში (1997 წელს) კი ძველი "ქართლის დედა" ახლით შეიცვალა.20-მეტრიანი, ალუმინის ეროვნულ სამოსში გამოწყობილი ქალის ქანდაკების ავტორი ისევ ელგუჯა ამაშუკელი გახლდათ. ავტორს უთქვამს, გავალამაზებო და ქანდაკება მთლიანად ახლით შეიცვალა. საქართველოს დედის გრძელმკლავიანი კაბა უფრო თანამედროვე ვერსიით შეიცვალა, მეტად თანამედროვე თავსაბურავი მოირგო, რომელიც დაფნის ფოთლებითაა დამშვენებული. ამ თანამედროვე ჩაცმულობამ მაშინ გარკვეული პოლემიკა გამოიწვია – ვიღაცები ამბობდნენ, რომ თითქოს ავთენტურობა დაკარგაო.
ელგუჯა ამაშუკელი კი აი, რას ამბობდა:
"შემოქმედებითი ცხოვრების გზაზე, სიხარულთან ერთად, ბევრი ტკივილიც განმიცდია. ვიდრე ჩემს ამა თუ იმ მხატვრულ ჩანაფიქრს ხორცს შევასხამდი, არა ერთი და ორი წინააღმდეგობა გადამილახავს... საერთოდ, ადამიანი ნათელი დღეებით ცოცხლობს. ბოროტს, ცუდს, უსიამოვნოს ის მალე ივიწყებს, თუმცა, არის მოვლენები, რომლებიც ჩვენს მეხსიერებაში ისე მძაფრადაა ჩაკირული, რომ არ ამოიშლება“. ერთი ასეთი გამორჩეული მოვლენა იყო „ქართლის დედის“ მონუმენტის დადგმა.
1963 წლის იანვარში თაბორის მთაზე "ქართლის დედის" ქანდაკება დადგეს მანამდე იმავე ადგილას, 1958 წელს დაიდგა ხის "ქართლის დედის" ქანდაკება, რომელიც ალუმინის ფურცლებით 1963 წელს შეიმოსა. ეს ქანდაკება თბილისის 1500 წლის საზეიმო დღეებში, 1958 წელს შევქმენი და მას "დედაქალაქი" ვუწოდე, "ქართლის დედა" მას ხალხმა მოგვიანებით შეარქვა. ქანდაკებაში ხმლისა და თასის აქსესუარი გამოხატულებაა არა მრავალშვილიანი ქართველი დედის ბუნებისა, არამედ, ჩვენი დედაქალაქის – თბილისის ისტორიული ხვედრისა – ათასი ჯურის მტრებთან გაუთავებელი ბრძოლებისა და კეთილი გრძნობით მოსულ სტუმართან ურთიერთობისა. მისი რეპროდუქცია მსოფლიოს არაერთმა ჟურნალმა და გაზეთმა დაბეჭდა. რაც უფრო იზრდებოდა ქანდაკების პოპულარობა, მით უფრო კრიტიკული ხდებოდა მისადმი დამოკიდებულება". იხილეთ სრულად