ვინ იყო 6 ყველაზე სასტიკი მეფე საქართველოს ისტორიაში? - დასჯისა და შურისძიების დაუნდობელი მეთოდები
"ძალიან ხშირად, ისტორიული გარემოება აუცილებლობას წარმოადგენდა, რომ მეფე მკაცრი და ძლიერი ყოფილიყო, თუმცა ზოგიერთის საქციელი სისასტიკეში გადადიოდა", - ამბობენ ისტორიკოსები და რამდენიმე მეფის სასტიკ ქმედებას ასახელებენ. ზოგიერთის ქმედება პირადი, ზოგის კი ქვეყნის დაცვისა და გაძლიერების მოტივით იყო განპირობებული, - დასძენენ ისინი.
გიორგი მეორე, იგივე ავ-გიორგი - კახეთის მეფე, რომელიც 1511-1513 წლებში მეფობდა.
მისი მამა ალექსანდრე პირველი, ჭკვიანი მეფე და კარგი პოლიტიკოსი გახლდათ, თუმცა ალექსანდრე პირველს დაძაბული ურთიერთობა ჰქონდა ოჯახში. ავ-გიორგის მამასთან და უმცროს ძმასთან, დიმიტრისთან, რომელსაც თავის მეტოქედ თვლიდა, უთანხმოება ჯერ კიდევ გამეფებამდე ჰქონდა.
1511 წელს თავს დაესხა საფურცლიის ჭალაში მყოფ ალექსანდრე I-სა და დიმიტრის. მამა მოკლა, ძმას კი თვალები დასთხარა და ოჯახთან ერთად კახეთიდან გააძევა. ამის გამო მას ავ-გიორგი უწოდეს და საქართველოს ისტორიაში სწორედ ამ სახელით არის ცნობილი.
ისტორიკოსები დავით აღმაშენებლის ქვეყნის დაცვისა და გაძლიერებისათვის ჩადენილ გარკვეულ ქმედებებს სისასტიკედ მიიჩნევენ, რომელიც მტრებისა და ორგულების მიმართ დამოკიდებულებაში გამოიხატება. დავით მეოთხე, რომელიც ქვეყნის ერთიანობისათვის მებრძოლ მეფედ გამოირჩეოდა, ორგულებსა და მოწინაღმდეგეებს არ ინდობდა და მათ სათანადოდ სჯიდა.
XI საუკუნის მიწურულს კლდეკარის საერისთავო წინ აღუდგა დავით აღმაშენებლის ბრძოლას ქვეყნის ცენტრალიზაციისათვის. 1093 წელს ლიპარიტ ერისთავი განუდგა მეფეს. დავითმა შეიპყრო იგი და ცოდვების მონანიების შემდეგ გაათავისუფლა. როგორც ჩანს, ლიპარიტმა ფიცი გატეხა და საქართველოს მეფეს კვლავ გაუორგულდა. დავით აღმაშენებელმა 1094 წელს ისევ შეიპყრო და 2 წლის პატიმრობის შემდეგ ბიზანტიაში გააძევა, სადაც გარდაიცვალა კიდეც. ამის შემდეგ კლდეკარის საერისთავოს სათავეში ჩაუდგა რატი ლიპარიტის ძე, რომელიც წინამორბედების მსგავსად სამეფო ხელისუფლებისა და ქვეყნის ერთიანობის წინააღმდეგ იბრძოდა. დავით აღმაშენებელმა უკიდურეს ზომას მიმართა, 1103 წელს რატი ლიპარიტის ძის გარდაცვალების შემდეგ კლდეკარის საერისთავო გააუქმა და ერთიანი საქართველოს სამეფოს შეუერთა.
სიცოცხლის ბოლოს მეფემ დაწერა პოეტური ნაწარმოები "გალობანი სინანულისანი", სადაც დავით მეოთხე თავს ადარებს უმძიმესი ცოდვის ჩამდენთ და გამოთქვამს აზრს, რომ არ არსებობს დანაშაული, რომელიც მის სულს არ ამძიმებდეს. ისტორიკოსების თქმით, ამ ნაწარმოებში დავითმა, როგორც ქრისტიანმა მეფემ, თავისი ცოდვები მოინანია და თქვა, რომ მეც თქვენისთანა რიგითი მოკვდავი ვარ და ღვთის წინაშე მეც ბევრი ამქვეყნიური ცოდვა მიმიძღვის, მაგრამ მე ეს გავაკეთე არა საკუთარი თავისთვის, არამედ ჩემი ქვეყნისათვისო", - ამბობენ ისტორიკოსები.
საქართველოს ისტორიაში სასტიკი ქმედებით ასახელებენ დავით აღმაშენებლის ვაჟს, დემეტრე პირველს, რომელმაც ზოგიერთ ისტორიკოსს თუ დავუჯერებთ, საკუთარი შვილი მოაწამვლინა. დემეტრე პირველს საკუთარი შვილი, დავით მეხუთე აუჯანყდა, ამიტომ დემეტრეს სამეფო ტახტის დავითისთვის დათმობა მოუწია. კერძოდ, 1130 წელს დემეტრე I-ის უფროსმა შვილმა დავითმა იმის შიშით, რომ დემეტრე I-ს უმცროსი შვილი გიორგი არ გაემეფებინა, შეთქმულება მოაწყო მეფის წინააღმდეგ. მეფემ შეიპყრო შეთქმულების მოთავეები დავით დემეტრეს ძე და იოანე აბულეთისძე. შემდგომში დემეტრე I-მა ივანე აბულეთისძე მოაკვლევინა, ხოლო მისი შვილი საპყრობილეში დაამწყვდია.
1154 წელს, დავითმა კვლავ მოაწყო შეთქმულება, თავისი ერთგული და მეფის მოწინააღმდეგე დიდებულების შემწეობით დემეტრე I იძულებით ბერად შეაყენა და სამეფო ტახტი თვითონ დაიკავა. დავითის გარდაცვალების შემდეგ (იგი მხოლოდ 6 თვეს მეფობდა და ისტორიკოსები ფიქრობენ, რომ მამამ შვილი მოაწამვლინა) დემეტრე პირველი ბერობიდან გადადგა და ტახტი დაიბრუნა. ამის შემდეგ ტახტი ეკუთვნოდა დავით მეხუთის შვილს, დემნა ბატონიშვილს, მაგრამ ტახტზე დემეტრე პირველმა თავისი უმცროსი ვაჟი გიორგი მესამე გაამეფა, რომელსაც ყველასათვის ცნობილი ერთადერთი ასული თამარი ჰყავდა. გიორგი მესამის წინააღმდეგ დემნა უფლისწულის სიმამრი, იოანე ორბელი გამოვიდა. მეფემ აჯანყება ჩაახშო, თავად დემნა უფლისწული დაასაჭურისეს, რის გამოც ის დაიღუპა.
გიორგი მეხუთე ბრწყინვალე – საქართველოს მეფე 1314-1346 წლებში.
მან თავის მოღვაწეობის პერიოდში მონღოლთა მომხრე ერისთავები და ქართველი თავკაცები სიკვდილით დასაჯა. ისტორიკოსების თქმით, მეფემ ეს ნაბიჯი მხოლოდ ქვეყნის ერთიანობისა და თავდაცვისათვის გადადგა. ეს იყო მკაცრი ღონისძიება, რადგან გიორგი მეფემ მონღოლების მომხმარე ერისთავები და საქართველოს თავკაცები დარბაზობაზე მოტყუებით მიიწვია.
გიორგი მეხუთემ მოღალატე დიდებულები ცივის მთაზე მიიწვია და ამოწყვიტა. მეფე გიორგიმ იცოდა, რომ თუ ასეთ გადამჭრელ ზომებს არ მიიღებდა, ქვეყანაში იგივე მდგომარეობა გაგრძელდებოდა, რაც მთელი ასი წლის განმავლობაში სუფევდა. რამდენიმე ათეული წლის წინ, კახეთის ცივის, ცივგომბორის ტერიტორიაზე მარმარილოს კვადრებით აგებული უზარმაზარი ნანგრევები აღმოჩნდა. ვარაუდობენ, რომ შესაძლოა, აქ იყო სამეფო რეზიდენცია. ანუ მეფემ მოღალატენი თავის რეზიდენციაში მიიწვია. მათაც მიიღეს მიწვევა, ვინაიდან ვერ წარმოიდგენდნენ, თუ რა მოელოდათ. იხილეთ სრულად