,,ცისფერი სისხლი"- საიდან გაჩნდა გამოთქმა, რომელიც მხოლოდ არისტოკრატიას აღნიშნავდა?
ყველას მოგვისმენია გამოთქმა “ცისფერი სისხლი", რომელიც მაღალი ფენის საზოგადოებას აღნიშნავს. დღეს ეს სიტყვები გამოიყენება დამამცირებელი ან დამცინავი მნიშვნელობით.
საიდან გაჩნდა ეს გამოთქმა და რატომ არის სისხლი "ცისფერი", თუ სინამდვილეში ის წითელია?
ამის გასაგებად უნდა დაბრუნდეთ შუა საუკუნეებში. შუა საუკუნეებში „ღირსეული ადამიანის“ უბრალო ადამიანისგან გარჩევა შესაძლებელი იყო არა მხოლოდ ტანსაცმლისა და გარკვეული გარდერობის ნივთების სიმდიდრით, არამედ სისუფთავით და, რაც მთავარია, რუჯის არარსებობით.
ფაქტია, რომ შუა საუკუნეების რომელიმე სახელმწიფოს მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა გლეხებით იყო წარმოდგენილი.
გლეხის შრომა ძალიან რთულია. ფერმერი თითქმის მთელ დროს მინდორში ატარებს, მუშაობს შებინდებიდან გათენებამდე. შედეგად, ადრე თუ გვიან ტანზე რუჯი ჩნდება.
და იმ ფაქტთან ერთად, რომ გლეხებს არ ჰქონდათ კარგად და საფუძვლიანად დაბანის შესაძლებლობა, ქალაქელებისგან განსხვავებით (რომ აღარაფერი ვთქვათ თავადაზნაურობაზე), კანმა შეიძინა დამახასიათებელი მუქი ელფერი.
მათი გარეგნობის ფონზე, მაღალი ფენების წარმომადგენლები მკვეთრად განსხვავდებოდნენ: სასულიერო პირები და თავადაზნაურობა. ეს ადამიანები არ ატარებდნენ ამდენ დროს ღია ცის ქვეშ მზეზე და ამიტომ იყვნენ, ჯერ ერთი, უფრო სუფთა, მეორეც, არ ჰქონდათ დამახასიათებელი რუჯი. ამრიგად, თეთრი სუფთა კანი ითვლებოდა ერთგვარ მარკერად, რომლითაც, სხვა საკითხებთან ერთად, შესაძლებელი იყო კეთილშობილური ადამიანის გარჩევა უღირსისგან.
რა შუაშია აქ სისხლის ფერი?
საქმე იმაშია, რომ როცა კანი არააა გარუჯული, მაშინ მასზე ბევრად უკეთ ჩანს ვენები, რომლებსაც დამახასიათებელი ლურჯი ფერი აქვს. ამრიგად, თავადაზნაურობისა და სასულიერო პირების წარმომადგენლებს შორის (რომლის მნიშვნელოვანი ნაწილი შედგებოდა კეთილშობილური სახლების ყველა ერთი და იგივე ხალხისგან), სხეულზე (ძირითადად მკლავებზე) ძარღვები აშკარად ჩანდა. სწორედ აქედან გაჩნდა გამოთქმა - ცისფერი სისხლი, რომელიც თავიდანვე მაღალი ფენის ადამიანებს ნიშნავდა.
