ქალაქიდან სოფელში გადასახლებული ცნობილი ხელოვანის სავანე: როგორ გამოიყურება გუგა კოტეტიშვილის "გუგალეთი"?
ქალაქიდან სოფლად საცხოვრებლად გადასვლა ევროპის მოსახლეობისთვის უცხო თემა არ არის. ბუნებასთან სიახლოვე, ეკოლოგიურად სუფთა გარემოში ყოფნა, პროდუქტის საკუთარი ხელით მოყვანა ბევრის ცხოვრების სტილია. საქართველოშიც სულ უფრო მეტი ადამიანი გადადის სოფლად, ზოგი წინაპრების მამულს უბრუნდება, ზოგი რეგიონში მიწას ყიდულობს და სახლდება.
ცნობილი ხელოვანი, მხატვარი და ინტერიერის დიზაინერი გუგა კოტეტიშვილიც უკვე ერთი წელია, წინაპრების კუთხეს დაუბრუნდა. ეს კუთხე კი შიდა ქართლია, კასპის მუნიციპალიტეტი, კავთისხევის თემი. სოფელი გუდალეთი ზღვის დონიდან 1000 მეტრზე მდებარეობს, რომელიც ისტორიულ წყაროებში XIV საუკუნის ბოლოდან მოიხსენიება. როგორც გუგა კოტეტიშვილი გვეუბნება, კოტეტიშვილები კავთისხევიდან ყოფილან. იქ დღესაც ცხოვრობს ამ გვარის ხალხი, მაგრამ მათი შტოს განაყარია.
"მე და ჩემს ძმას მამა კავთისხევში ყოველთვის გვატარებდა. ამიტომ, ჯერ კიდევ სრულიად პატარებმა ვიცოდით, რომ ჩვენი წარმოშობა ამ სოფლიდან იყო, - გვცოდნოდა, საიდან მოვდივართ. თუმცა კავთისხევში სახლი არ გვქონდა... მერე მამას 80-იან წლებში კავთისხევის საპატიო მოქალაქეობა მიანიჭეს და მიწის ნაკვეთითაც დაასაჩუქრეს. ეს ადგილი, სადაც ახლა მე ვარ, სწორედ ის მიწაა, ოღონდ, არა კავთისხევში, არამედ მის სიახლოვეს, ოდნავ მაღლა, გუდალეთში" - გვეუბნება გუგა კოტეტიშვილი.
ჩვენი რესპონდენტმა უკვე ერთი წელია, აქტიურად გადაწყვიტა გუდალეთში დასახლება და რაღაცნაირად აასრულა მამის სურვილიც.
"ვახუშტი რომ ცოცხალი იყოს, მომიწონებდა და ძალიან გაუხარდებოდა. თვითონაც მოისურვებდა ალბათ აქეთ ყოფნას. რაც თავი მახსოვს, სულ იჯდა და მუშაობდა და წარმომიდგენია, აქ ყოფნით და მუშაობით როგორ ისიამოვნებდა" - აღნიშნავს გუგა კოტეტიშვილი და ჩვენთან საუბარს ასე აგრძელებს:
- სოფელს გუდალეთი ჰქვია, მაგრამ ჩემს ტერიტორიას, ანუ ჭიშკრის აქეთ ტერიტორიას "გუგალეთი" დავარქვი. ვინც აქ მოდის და ჭიშკარს გადმოაბიჯებს, ვეუბნები, რომ ისინი „გუგალეთში“ მოხვდნენ... პატარა ვიყავი, რომ ვამბობდი, მინდა, მარტომ მთაში ვიცხოვრო-მეთქი და ჩემი ძმა მაშაყირებდა - შენ რა ბებერი ფილოსოფოსივით ლაპარაკობო... ახლა, როცა ქალაქი ასე აუტანელია, როცა ასეთი საცობებია, ამდენი სტრესი და პრობლემაა, სურვილი გიჩნდება, ამ ყველაფრისგან გაიქცე და აქაურობა ამისთვის მგონი, იდეალური ადგილია, თან, მიზეზიც, რომ „გუგალეთში“ ხანგრძლივად იყო. სოფელმა მომაშორა იმ ზედმეტს, რაც მაწუხებდა და ხელს მიშლიდა. ქალაქში გინდა, არ გინდა, ყურადღებას რაღაცები იქცევს, რასაც ზოგჯერ ენერგიას, დროს გართმევს და ცუდი ემოცია მოაქვს. ამ მძიმე, ენერგეტიკას, რომელიც გარშემოა, სტრესებისგან და მძიმე ცხოვრებისგან გადაღლილი ხალხი ქმნის. ამიტომ, აქ არაფრის კეთებაც საოცარი ნეტარება და სიმშვიდეა.