32 წლის "მომავლის მასწავლებელი" ხულოდან - გაიცანით მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს მფლობელი | Allnews.Ge

"ჩემ­თვის ეს ჯილ­დო ნიშ­ნავს უფრო მეტ და­ფიქ­რე­ბას, პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას. რო­დე­საც ცნო­ბა­დო­ბა იზ­რდე­ბა და ადა­მი­ა­ნე­ბის დიდი რა­ო­დე­ნო­ბა გენ­დო­ბა, ძა­ლი­ან ყუ­რა­დღე­ბით უნდა იყო, რომ ერთი სი­ტყვი­თაც კი, რა­ღაც ზი­ა­ნი მი­ა­ყე­ნო ადა­მი­ა­ნე­ბის წარ­მოდ­გე­ნებს ზო­გა­დად გა­ნათ­ლე­ბას­თან მი­მარ­თე­ბა­ში. ამი­ტომ უნდა ვი­ყოთ სწორ პო­ზი­ცი­ა­ში, სწო­რი მა­გა­ლი­თი მივ­ცეთ ჩვენს უკან მდგომ ადა­მი­ა­ნებს" - გვე­უბ­ნე­ბა რო­ლანდ შა­რა­ძე, ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც მას­წავ­ლებ­ლის ეროვ­ნუ­ლი ჯილ­დოს მფლო­ბე­ლი გახ­და.

ეს 32 წლის, ახალ­გაზ­რდა პე­და­გო­გი წარ­მო­შო­ბით ხუ­ლოს მუ­ნი­ცი­პა­ლი­ტე­ტი­დან, სო­ფელ მე­კე­ი­ძე­ე­ბი­დან არის. მერ­ვე წე­ლია, რაც პე­და­გო­გი­ურ საქ­მი­ა­ნო­ბა­ში აქ­ტი­უ­რად არის ჩარ­თუ­ლი.AMBEBI.GE ულო­ცავს მას ამ ჯილ­დოს და მკი­თხვე­ლის­თვის მის ახ­ლოს გაც­ნო­ბას შე­ეც­დე­ბა.

რო­ლანდ შა­ვა­ძე:

- მქონ­და სხვა სკო­ლებ­შიც მუ­შა­ო­ბის გა­მოც­დი­ლე­ბა, თა­ვი­დან ქე­დის მუ­ნი­ცი­პა­ლი­ტეტ­ში და­ვი­წყე, აჭა­რის გა­ნათ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტროს პროგ­რა­მის „ვას­წავ­ლოთ მო­მა­ვა­ლი წარ­მა­ტე­ბის­თვის“ ფარ­გლებ­ში, სა­დაც 2 წელი ვას­წავ­ლი­დი. შემ­დეგ სა­ზღვარ­გა­რეთ, კერ­ძოდ, ბულ­გა­რეთ­ში, "ერე­ას­მუ­სის" პროგ­რა­მით წა­ვე­დი, რად­გან მა­გის­ტრა­ტუ­რის კურსს გავ­დი­ო­დი. ამის გამო სკო­ლის და­ტო­ვე­ბამ მო­მი­წია. იქი­დან დაბ­რუ­ნე­ბულ­მა ბა­თუ­მის 27-ე სა­ჯა­რო სკო­ლა­ში ვი­მუ­შა­ვე. მერე კი ჩვენს სო­ფელ­ში გა­მოჩ­ნდა ვა­კან­სია და ჩემს მშობ­ლი­ურ სკო­ლა­ში 2018 წელს შე­ვუ­დე­ქი საქ­მი­ა­ნო­ბას. ...ახლა ბა­თუ­მის სა­ხელ­მწი­ფო უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ლინგვის­ტი­კის მი­მარ­თუ­ლე­ბით დოქ­ტო­რან­ტი ვარ და მალე და­ვი­ცავ.

რო­გორც რო­ლან­დი გვე­უბ­ნე­ბა, ბა­კა­ლავ­რის კურ­სი თბი­ლის­ში, შავი ზღვის სა­ერ­თა­შო­რი­სო უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ინ­გლი­სუ­რი ფი­ლო­ლო­გი­ის მი­მარ­თუ­ლე­ბით და­ას­რუ­ლა. მა­გის­ტრა­ტუ­რა ბა­თუმ­ში გა­ი­ა­რა, თუმ­ცა ბოლო სე­მესტრი, რო­გორც გვი­თხრა, "ერას­მუ­სის" პროგ­რა­მით ბულ­გა­რეთ­ში სწავ­ლას და­უთ­მო. ის პე­და­გო­გე­ბის ოჯახ­ში და­ი­ბა­და. დედა და­წყე­ბი­თი კლა­სე­ბის მას­წავ­ლე­ბე­ლია, მამა - ის­ტო­რი­კო­სი.

"სხვა­თა შო­რის, დედა ჩემი და­წყე­ბი­თის მას­წავ­ლე­ბე­ლი­ცაა. სო­ფელ­ში, იმ პე­რი­ოდ­ში არ არ­სე­ბობ­და სა­ბავ­შვო ბაღი (ახლა უკვე გვაქვს), ამი­ტომ ჩემი პირ­ვე­ლი სო­ცი­ა­ლი­ზა­ცია სკო­ლას­თან მა­ნა­მე მოხ­და, სა­ნამ სკო­ლის ასა­კის გავ­ხდე­ბო­დი, სკო­ლა­ში დე­დას დავ­ყვე­ბო­დი. სას­კო­ლო რომ გავ­ხდი, ისე და­ემ­თხვა, დე­დას პირ­ვე­ლი კლა­სე­ლე­ბი უნდა აეყ­ვა­ნა და ასე გახ­და დედა ჩემი პირ­ვე­ლი მას­წავ­ლე­ბე­ლი. ის ახ­ლაც მოქ­მე­დი პე­და­გო­გია" - გვე­უბ­ნე­ბა რო­ლან­დი.

- ე.ი. კო­ლე­გე­ბი ხართ?

- კი, მაგ­რამ ჩვენს სო­ფე­ლი არა, რად­გა­ნაც ჩვე­ნი ოჯა­ხი ეკო­მიგ­რან­ტია. ამი­ტომ მშობ­ლე­ბი წალ­კის მუ­ნი­ცი­პა­ლი­ტეტ­ში ცხოვ­რო­ბენ, მე ჩემს სო­ფელ­ში ვარ. ბავ­შვო­ბაც აქ გა­ვა­ტა­რე. წალ­კა­ში რომ ჩავ­სახ­ლდით, სკო­ლე­ბის დე­ფი­ცი­ტი იყო, სა­ჯა­რო სკო­ლე­ბი არ იყო ხელ­მი­საწ­ვდო­მი, სირ­თუ­ლე­ე­ბი არ­სე­ბობ­და. ამი­ტომ ბი­ძას­თან, ხუ­ლო­ში დავ­რჩი და სკო­ლა ჩემს სო­ფელ­ში და­ვამ­თავ­რე.

ასე რომ, სა­ნამ თა­ვად გავ­ხდე­ბო­დი პე­და­გო­გი, ამ პრო­ფე­სი­ა­ზე ოჯა­ხი­დან უკვე ბევ­რი რამ ვი­ცო­დი. მუდ­მი­ვად იყო სხვა­დას­ხვა თე­მის გან­ხილ­ვა, რაც სულ მეს­მო­და... იმ დრო­ის­თვის ზო­გა­დად მას­წავ­ლებ­ლო­ბა ძა­ლი­ან რთუ­ლი იყო, ანა­ზღა­უ­რე­ბაც არ იყო შე­სა­ბა­მი­სი, მას­წავ­ლებ­ლის სო­ცი­ა­ლუ­რი სტა­ტუ­სი და­ბა­ლი იყო. მოკ­ლედ, არ იყო ისე­თი სა­სურ­ვე­ლი პრო­ფე­სია, რომ მი­გე­ბა­ძა... მი­მაჩ­ნია, რომ იმ სფე­როს უნდა გაჰ­ყვე, რო­მელ­შიც ში­ნა­გა­ნი მო­წო­დე­ბა გაქვს. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ჩემი სტუ­დენ­ტო­ბის პე­რი­ოდ­ში ეს პრო­ფე­სია პო­პუ­ლა­რუ­ლი არ იყო, მინ­დო­და, მა­ინც რომ ამ საქ­მე­ში თავი მო­მე­სინ­ჯა.

განაგრძეთ კითხვა