რას ჰყვებიან ზელენსკიზე ქართველი "მანსანკანელები"? | Allnews.Ge

2 ათე­უ­ლი წლის წინ, ვინც მას­თან ერ­თად სცე­ნა­ზე მდგა­რა და "მან­სან­კა­ნი" უთა­მა­შია, ალ­ბათ ვერც წარ­მო­იდ­გენ­და, რომ გა­ვი­დო­და დრო და ის ევ­რო­პის ყვე­ლა­ზე დიდი სა­ხელ­მწი­ფოს ლი­დე­რი, პრე­ზი­დენ­ტი გახ­დე­ბო­და. ვო­ლო­დი­მირ ზე­ლენ­სკი დღეს უკ­რა­ი­ნის პრე­ზი­დენ­ტი და მსოფ­ლი­ოს ყუ­რა­დღე­ბის ცენ­ტრში მოქ­ცე­უ­ლი მებ­რძო­ლი ერის ლი­დე­რია, რო­მე­ლიც თა­ვის ხალ­ხთან ერ­თად, სა­ო­ცარ მა­გა­ლი­თებს აჩ­ვე­ნებს.

ვოვა - ქარ­თვე­ლი "კა­ვე­ენ­ში­კე­ბი" ასე ეძახ­დნენ მას, ვისი ყუ­რა­დღე­ბაც ნი­ჭი­ერ­მა ბიჭ­მა გაც­ნო­ბის­თა­ნა­ვე მი­იქ­ცია... რო­გო­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა ჩა­მო­ყა­ლიბ­და მათ შო­რის, რო­გორ იხ­სე­ნე­ბენ იმ წლებს და რო­გორ აფა­სე­ბენ მე­გობ­რე­ბი მას, ამა­ზე 2000-ია­ნე­ბის ქარ­თვე­ლი "მან­სან­კა­ნე­ლე­ბი", ირაკ­ლი სა­ღი­ნა­ძე და გოჩა თან­და­რაშ­ვი­ლი გვე­სა­უბ­რე­ბი­ან.

ირაკ­ლი სა­ღი­ნა­ძე, "ჩცდ"-ს პრო­დი­უ­სე­რი:

- ვოვა თა­ვი­დან სოჭ­ში გა­ვი­ცა­ნით, რად­გა­ნაც ფეს­ტი­ვა­ლი იქ იმარ­თე­ბო­და, სა­ი­და­ნაც გუნ­დებ­ში გვა­ნა­წი­ლებ­დნენ. სო­ჭი­დან ყვე­ლა­ნი კი­ე­ვის ლი­გა­ში მოვ­ხვდით. მერე ერ­თად რამ­დენ­ჯერ­მე ვი­თა­მა­შეთ, ვხვდე­ბო­დით რე­პე­ტი­ცი­ებ­ზეც - ერ­თად დიდ დროს ვა­ტა­რებ­დით. თა­მა­შის და რე­პე­ტი­ცი­ე­ბის შემ­დე­გაც ერ­თად ვი­ყა­ვით, ვის­ვე­ნებ­დით, დავ­დი­ო­დით კლუ­ბებ­ში, ერთ სას­ტუმ­რო­ში ვცხოვ­რობ­დით..

გოჩა თან­და­რაშ­ვი­ლი, იუ­მო­რის­ტი:

- უკ­რა­ი­ნის სა­ერ­თა­შო­რი­სო ლი­გა­ში 1999 წელს მოვ­ხვდით და ვოვა მა­შინ გა­ვი­ცა­ნით. ერთ პე­რი­ოდ­ში გვი­წევ­და თა­მა­ში და ვმე­გობ­რობ­დით. ურ­თი­ერ­თო­ბა თა­მა­შე­ბის მე­რეც გრძელ­დე­ბო­და, ყო­ველ სა­ღა­მოს წვე­უ­ლე­ბე­ბი გვი­წევ­და, სას­ტუმ­რო­ში ერ­თმა­ნე­თის ნომ­რებ­ში ვქე­ი­ფობ­დით, ვხუმ­რობ­დით, ვმღე­რო­დით. როცა იმ ყვე­ლა­ფერს ჩა­მოვ­შორ­დით, მე­გობ­რო­ბა მე­რეც გაგ­რძელ­და. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით უკ­რა­ი­ნა­ში სხვა­დას­ხვა პრო­ექტთან და­კავ­ში­რე­ბი­თაც მოგ­ვი­წია ჩას­ვლამ. უკ­რა­ი­ნე­ლებ­მა გა­ა­კე­თეს ლიგა, რო­მე­ლიც ვო­ვას მიჰ­ყავ­და. იქ ქარ­თულ­მა გუნ­დმაც ითა­მა­შა. ჩვენ ბი­ჭებ­თან კარ­გი ურ­თი­ერ­თო­ბა ჰქონ­და. სა­ერ­თოდ, კარ­გი ადა­მი­ა­ნია, უშუ­ა­ლო. მა­შინ­ვე ეტყო­ბო­და, რომ სას­ცე­ნო და სა­ეკ­რა­ნო ვარ­სკვლა­ვი იქ­ნე­ბო­და. თა­ვი­სი გუნ­დის კა­პი­ტა­ნი იყო, გა­მორ­ჩე­უ­ლი ლი­დე­რი... სა­ერ­თოდ, ვინც არ უნდა იყოს უკ­რა­ი­ნის სა­თა­ვე­ში, ყვე­ლას ვუ­ქო­მა­გებ­დით, მაგ­რამ გვი­ხა­რია, რომ ჩვენს მე­გო­ბარს ასე ღირ­სე­უ­ლად უჭი­რავს თავი და პო­ლი­ტი­კა­შიც ასე­თი მა­გა­რი ადა­მი­ა­ნი აღ­მოჩ­ნდა.

ირაკ­ლი სა­ღი­ნა­ძე:

- თა­ვის გუნ­დის კა­პი­ტა­ნი იყო, ლი­დე­რი, ჭკვი­ა­ნი გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი, ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლი. სამ­სა­ხი­ო­ბო მო­ნა­ცე­მე­ბი ჰქონ­და, პრო­ფე­სი­ით მსა­ხი­ო­ბი არ არის, მაგ­რამ "კა­ვე­ენ­ზე" ამ ნი­ჭის რე­ა­ლი­ზე­ბას ახ­დენ­და. მღე­რო­და, ცეკ­ვავ­და და ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნე­ბის გუნ­დიც ჰყავ­და... არ­სე­ბობს გუნ­დე­ბი, რომ­ლე­ბიც სცე­ნა­რის­ტებს ქი­რა­ო­ბენ და გუნ­დე­ბი, რომ­ლე­ბიც თვი­თონ წე­რენ იმას, რა­საც სცე­ნა­ზე წარ­მო­ად­გე­ნენ. ისი­ნი თვი­თონ წერ­დნენ და ჩვენც ასე ვი­ყა­ვით. გაც­ნო­ბის დღი­დან ჩვენ შო­რის მე­გობ­რუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა ჩა­მო­ყა­ლიბ­და. აქ­ტი­უ­რი კო­მუ­ნი­კა­ცია გვქონ­და, ჩავ­დი­ო­დით უკ­რა­ი­ნა­ში, ვხდე­ბო­დით. ერ­თად მთლი­ა­ნო­ბა­ში 5 ლიტ­რი არა­ყი დაგ­ვი­ლე­ვია... ერთხელ მათ გუნდს მო­ვუ­გეთ და ერთხელ მათ მოგ­ვი­გეს. ამ სა­ტურ­ნი­რო და­ძა­ბუ­ლო­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, სხვა გუნ­დებ­საც რომ ხვდე­ბოდ­ნენ, სა­გულ­შე­მატ­კივ­როდ ჩვენც მივ­დი­ო­დით და ისი­ნიც გვგულ­შე­მატ­კივ­რობ­დნენ. ასე­თი აქ­ტი­უ­რი და ემო­ცი­უ­რი ბმა გვქონ­და იმ ადა­მი­ა­ნებ­თან, რომ­ლის ლი­დე­რი იყო.

განაგრძეთ კითხვა