ვინ არის ლექსო ჩარკვიანი, რომელმაც ლეჩხუმის დაცლილი სოფლები შეავსო | Allnews.Ge

ლე­ჩხუმ­ში ბოლო სამ წე­ლი­წად­ში 89 მი­ტო­ვე­ბუ­ლი სახ­ლი გა­ი­ყი­და, რაც პრო­ექ­ტის "და­კარ­გუ­ლი სა­მო­თხე" სა­შუ­ა­ლე­ბით გან­ხორ­ცი­ელ­და. პრო­ექტს ლექ­სო ჩარ­კვი­ა­ნი უდ­გას სა­თა­ვე­ში. რო­გორც ბა­ტო­ნი ლექ­სო ამ­ბობს, ის ლე­ჩხუ­მის სოფ­ლებ­ში სხვა­დას­ხვა მი­ზე­ზით მი­ტო­ვე­ბულ სახ­ლებს ეძებს, შემ­დგომ მათ პატ­რო­ნებს უკავ­შირ­დე­ბა და მათ­თან შე­თან­ხმე­ბით, სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში ამა თუ იმ სახლზე ვი­დე­ოს ავ­რცე­ლებს.

სახ­ლე­ბის ბე­დით უამ­რა­ვი ახალ­გაზ­რდა თუ ემიგ­რან­ტი ინ­ტე­რეს­დე­ბა და შემ­დგომ მათ იძენს. ლექ­სო ჩარ­კვი­ა­ნის თქმით, ეს პრო­ექ­ტი მისი კე­თი­ლი ნე­ბაა, რად­გა­ნაც უზო­მოდ უყ­ვარს თა­ვის კუ­თხე და ლე­ჩხუ­მის და­ცა­რი­ე­ლე­ბას, და­კე­ტილ სახ­ლებს ვერ ეგუ­ე­ბა. მან 2018 წლი­დან ლა­მის ასამ­დე სახ­ლს აპოვ­ნი­ნა ახა­ლი პატ­რო­ნი.

"სოფ­ლებ­ში მი­ტო­ვე­ბულ სახ­ლებს ვე­ძებ და მათ მო­სა­ნა­ხუ­ლებ­ლად სა­კუ­თა­რი ხარ­ჯე­ბით მივ­დი­ვარ. იმ შემ­თხვე­ვა­ში, თუ მე­სა­კუთ­რეს სახ­ლის გა­ყიდ­ვის სურ­ვი­ლი ექ­ნე­ბა, მათ "გა­ცო­ცხლე­ბას" "ფე­ის­ბუქ­ზე" ჩემი გვერ­დის სა­შუ­ა­ლე­ბით ვცდი­ლობ. ფო­ტო­ებს, ვი­დე­ოს ვტვირ­თავ, და­ნარ­ჩენს კი მე­პატ­რო­ნე და მყიდ­ვე­ლი თა­ვად აგ­ვა­რე­ბენ. ეს იდეა მას შემ­დეგ გა­მიჩ­ნდა, როცა ერთ-ერთ სო­ფელ­ში მი­სულს, მას­პინ­ძლის ჭიშ­კარ­თან სა­უბ­რი­სას თვალ­წინ მისი ძვე­ლი სახ­ლი თვალ­წინ ჩა­მო­ი­შა­ლა"- აღ­ნიშ­ნავს ლექ­სო ჩარ­კვი­ა­ნი.

- კი­დევ რას გვე­ტყვით თქვენ­ზე... რო­გორ გაგ­ვეც­ნო­ბით?

- ვცხოვ­რობ ქუ­თა­ის­ში, პრო­ფე­სი­ით ინ­ჟი­ნე­რი ვარ. სო­ფე­ლი ლე­ჩხუმ­ში მაქვს, სა­თაფ­ლი­ა­ზე - პა­ტა­რა მე­ურ­ნე­ო­ბა, სა­დაც ფრინ­ვე­ლებ­ზე ვარ გა­დარ­თუ­ლი და იქვე ჩემი პა­ტა­რა მა­რა­ნიც მაქვს. მერ­ვე წე­ლია, ლე­ჩხუ­მის „სი­ნა­პი“ ვაშ­ლის­გან ძმარს ვა­წარ­მო­ებ. ასე­ვე ია­პო­ნე­ლებ­თან ავ­ტო­იმ­პორ­ტში ვარ ჩარ­თუ­ლი და ტუ­რო­პე­რა­ტო­რიც გახ­ლა­ვართ, ჯგუ­ფე­ბი დამ­ყავს ლე­ჩხუმ­ში, იმე­რეთ­ში, სამ­ცხე-ჯა­ვა­ხეთ­ში.

მოკ­ლედ, სა­თაფ­ლი­ა­ში მიწა რომ მქონ­და, პა­ტა­რა კო­ტე­ჯის მშე­ნებ­ლო­ბა და­ვი­წყე. ბე­ღელ­მა თა­ვის ფუნ­ქცია კი და­კარ­გა, მაგ­რამ რად­გა­ნაც ლე­ჩხუ­მე­ლი კაცი ვარ, დე­კო­რის­თვის, სიმ­ბო­ლუ­რად ეზო­ში მისი ჩად­გმის სურ­ვი­ლი გა­მიჩ­ნდა. ლე­ჩხუმ­ში სხვა­დას­ხვა ად­გი­ლას მისი ძებ­ნა და­ვი­წყე. ერთხე­ლაც, შუ­ა­დღე გა­და­სუ­ლი იყო, ად­გი­ლობ­რივ ადა­მი­ანს მის ჭიშ­კარ­თან ვე­ლა­პა­რა­კე­ბო­დი და ორი­ვეს სას­წა­უ­ლი ხმა­უ­რი მოგ­ვეს­მა - უკან მისი ხის სახ­ლი წა­იქ­ცა. იმ კაც­თან ლა­პა­რა­კი­სას გა­ვარ­კვიე, რომ იქვე სახ­ლი იყი­დე­ბო­და და პატ­რო­ნის ნო­მე­რიც მომ­ცა. სახ­ლს ფოტო გა­და­ვუ­ღე, სა­მე­გობ­როს ვაჩ­ვე­ნებ, იქ­ნებ ვინ­მემ იყი­დოს-მეთ­ქი. იმ პე­რი­ოდ­ში სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლი არ მქონ­და და ამის­თვის შევ­ქმე­ნი გვერ­დი. დავ­დე ის ფო­ტო­ე­ბი და პატ­რო­ნის ტე­ლე­ფო­ნის ნო­მე­რიც მი­ვა­წე­რე. სახ­ლი გა­ი­ყი­და. განაგრძეთ კითხვა

ლალი ფაცია