პაბლოს ფეხბურთი: დაშინებული, მოქრთამული და ზოგჯერ სიკვდილით დასჯილი მსაჯები და ციხეში გამართული მატჩი დიეგო მარადონასთან ერთად
ტანმორჩილმა კაცმა ბუცზე თასმა შეიკრა, ფეხზე წამოდგა და დიდ შუბლზე ოფლი მოიწმინდა, ამასობაში გუნდელმა მაღალი გადაცემა გაუკეთა, ბურთი კოხტად დაამუშავა, მარცხენა ფლანგიდან გაიქცა, გზად ორი მცველი ჩამოიტოვა და საჯარიმომდე სწრაფად მიირბინა, მეკარეს ქორივით მზერა ესროლა და კარის მიმართულებით ძლიერად დაარტყა... ბურთი კარს გასცდა, მერე მოედანსაც და სადღაც, ძალიან შორს დაეცა. კაცმა თანაგუნდელებსა და მოწინააღმდეგეებს თვალი გადაავლო, მათ კი ტაში დაუკრეს, დარტყმის ტექნიკა მოუწონეს, მხარზე ხელი დაარტყეს, უთხრეს, რომ საკმაოდ შთამბეჭდავი გარღვევა იყო, ძალიან დიდი არაზუსტი დარტყმა კი მოედნის საფარს დააბრალეს. კომპლიმენტებს არ იშურებდა თავად დიეგო მარადონაც კი, რომელიც კმაყოფილი ღიმილით აგორებდა ბურთს.
იმ საღამოს ამ კაცს გოლის გატანის კიდევ უამრავი შანსი მიეცა, 1-2 გამოიყენა, 20-30 ისევ გააცილა. მატჩის შემდეგ, ფეხბურთელებს დოლარებით სავსე ჩანთები მოუტანეს. ცოტა ხანში დიდი ავტობუსიც მოვიდა, საიდანაც ერთი-მეორეზე ლამაზი მოდელი გოგონები გადმოვიდნენ. მთის სუფთა ჰაერს უძვირფასესი სტეიკების სუნი შეერია, რომლებსაც ქვეყნის საუკეთესო მზარეულები წვავდნენ. საღამოს დიდი სუფრა იშლებოდა. კაცი, რომელიც ცოტა ხნის წინ კარში არაზუსტად ურტყამდა, ახლა ბილიარდს თამაშობდა და შარვალ-კოსტუმში გამოწყობილ ბიზნეს-პარტნიორებს ხვდებოდა. ამ ისტორიაში არაფერი იქნებოდა უჩვეულო, რომ არა ერთი ფაქტი: ეს ყველაფერი ციხეში ხდებოდა. დიახ, ნამდვილ ციხეში.
ჩვენი ამბის გმირი კი, არა რომელიმე ყოფილი ფეხბურთელი, არამედ მსოფლიოს ერთ ერთი ყველაზე საშიში, გავლენიანი და უმდიდრესი ადამიანი - პაბლო ესკობარია, რომელსაც ფეხბურთი ძალიან უყვარდა.
28 წლის ასაკში მედელინელმა პაბლიტომ, რომელმაც თავი გაითქვა გამოძალვით, ყაჩაღობითა და საყოფაცხოვრებო ტექნიკის კონტრაბანდით, ორ პარტნიორთან ერთად, მედელინის კარტელი დაარსა. 2 წელიწადში კი მსოფლიოს ერთ ერთი ყველაზე მდიდარი ადამიანი გახდა. კარტელის შემოსავალი, კოკაინის რეალიზაციით, კვირაში 220 მილიონ დოლარს უტოვებდა.
ესკობარისთვის ფეხბურთი არა მხოლოდ საყვარელი სპორტი, არამედ არალეგალური გზით გამომუშავებული ფულის გათეთრების ინსტრუმენტი აღმოჩნდა. სწორედ აქედან იღებს სათავეს მისი პროგრამა "მედელინი სიღარიბის“ გარეშე. დაიწყო ქალაქის მასშტაბური აღორძინება, შენდებოდა სტადიონები, სვარჯიშო კომპლექსები, საცხოვრებელი რაიონები, კეთილმოწყობილი ბინები, რომელთა უდიდესი ნაწილი გაჭირვებულებს უფასოდ გადაეცათ. გაბედნიერებული ადგილობრივები პაბლოს წმინდანად შერაცხვასაც კი ითხოვდნენ.
ჩონტო ერერა, ალექსის გარსია, ჩიჩო სერნა, ლეონელ ალვარესი, რენე იგიტა და პაჩო მატურანა - კოლუმბიური ფეხბურთის საკულტო ფეხბურთელები იყვნენ, რომლებმაც თამაში ესკობარის აშენებულ მოედნებზე დაიწყეს.
"ფაველებში ჩემპიონატები ტარდებოდა. ფეხბურთის თამაშის დროს სიღარიბე ყველა რაიონს ავიწყდებოდა. ჩვენ ვიყავით ღარიბები, მაგრამ მოედანზე თავს მნიშვნელოვნად და ბედნიერად ვგრძნობდით“, - იხსენებს ერერა, რომელმაც ნაკრების ეგიდით 60 მატჩი გამართა.
"ზოგი ამბობდა, ვისი ფულითაც იყო აშენებული და აკრიტიკებდნენ, რომ ის ნარკოტოკებით მოვაჭრე იყო. მაგრამ ჩვენ ეს არ გვადარდებდა, ჩვენ ვიყავით ბედნიერები, რომ თამაშის შესაძლებლობა უახლეს სტადიონზე გვქონდა“, - მხარს უბავს ერერას ალვარესი.
როგორც კი ესკობარმა იგრძნო ხალხის მხარდაჭერა, მან პოლიტიკაში წასვლა განიზრახა. "ერთ დღესაც პრეზიდენტი გავხდები“, - ხშირად უმეორებდა ის დედას. ახლა უკვე ვერასდროს გავიგებთ რა იქნებოდა პაბლოს პოლიტიკური პიკი, თუმცა კორუმპირებულ ქვეყანაში, სადაც ბევრი მაღალჩინოსნის მოსყიდვა ფულით შეიძლებოდა, ის რიგითი დეპუტატი ნამდვილად არ იქნებოდა.
"ელ პატრონის“ პოლიტიკური მოწინააღმდეგე იუსტიციის მინისტრი როდრიგო ლარა ბონილია გახდა, რომელიც სამართლისა და სამართლიანობის პრინციპების ერთგული იყო. როდრიგომ მთელი კამპანია წამოიწყო, რომლითაც ხალხს ფაქტებით უხსნიდა, საიდან ჰქონდა პაბლოს მილიარდები. საბოლოოდ, 1984 წელს ნარკომოვაჭრე კონგრესიდან გარიცხეს. რამდენიმე თვეში ბონილიას ლიმუზინი ორმა ბოევიკმა დაცხრილა, თავად მინისტრი კი სასიკვდილოდ დაიჭრა. განაგრძეთ კითხვა