სამხედრო დიქტატურასთან მებრძოლი ფეხბურთელი, ექიმის დიპლომით და ფილოსოფიის დოქტორის ხარისხით | Allnews.Ge

ბე­ლე­ნის იმ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში, სა­დაც წუთი-წუთ­ზე ბრა­ზი­ლი­ის ეროვ­ნუ­ლი ნაკ­რე­ბის მო­მა­ვა­ლი კა­პი­ტა­ნი და­ი­ბა­დე­ბო­და, ჩოჩ­ქო­ლი იყო. დი ოლი­ვე­ი­რე­ბის ოჯა­ხი მო­უთ­მენ­ლად ელო­და მო­რიგ მა­ტე­ბას. ერ­თა­დერ­თი ადა­მი­ა­ნი, ვინც წარ­ბშე­უხ­რე­ლად იჯდა და ცივ­სის­ხლი­ან მზე­რას ის­რო­და, ოჯა­ხის უფ­რო­სი, რე­ი­მუნ­დო ოლი­ვე­ი­რა იყო. ბერ­ძნუ­ლი ფი­ლო­სო­ფი­ის დიდი გულ­შე­მატ­კი­ვა­რი და ამ აზ­როვ­ნე­ბის ფუ­ძემ­დებ­ლე­ბით შთა­გო­ნე­ბუ­ლი რე­ი­მონ­დო წი­ნას­წარ სა­ზღვრავ­და შვი­ლის ბედს. მან უკვე იცო­და, რომ მას აუ­ცი­ლებ­ლად იმ პრო­ფე­სი­ას აარ­ჩე­ვი­ნებ­და, რომ­ლი­თაც სა­ზო­გა­დო­ე­ბას დახ­მა­რე­ბას გა­უ­წევ­და და ადა­მი­ა­ნე­ბის ცხოვ­რე­ბას უკე­თე­სო­ბის­კენ შეც­ვლი­და. სა­ხე­ლიც ისე­თი შე­ურ­ჩია, რო­გორც მის გა­ტა­ცე­ბას შე­ე­ფე­რე­ბო­და - ან­ტი­კურ ბერ­ძნუ­ლი - სოკ­რა­ტე­სი. თუმ­ცა მის­თვის ეს პრაქ­ტი­კა უჩ­ვე­უ­ლო არ იყო, პირ­ველ ვაჟს სო­ფოკ­ლე და­არ­ქვა. ფიქ­რობ­და, სა­ხე­ლი უზ­რუნ­ველ­ყოფ­და აუხ­სნელ კავ­შირს იმ მო­აზ­როვ­ნე­ებ­თან და მის შვი­ლებს სამ­ყა­როს სიბ­რძნის აღ­ქმის სა­კუ­თა­რი უნა­რი გა­უჩ­ნდე­ბო­დათ.

წლე­ბის შემ­დეგ, რე­ი­მუნ­დოს სურ­ვი­ლე­ბი მა­ღალ­მა ძა­ლებ­მა შე­ის­მი­ნეს, იმ პე­რი­ოდ­ში, რო­დე­საც ჩე გე­ვა­რა კუ­ბის რე­ვო­ლუ­ცი­ას აწყობ­და, დე­და­მი­წას მო­ევ­ლი­ნა კი­დევ ერთი მე­ამ­ბო­ხე, რო­მელ­მაც არა­ნაკ­ლე­ბი კვა­ლი და­ტო­ვა...

სოკ­რა­ტესს რე­ი­მუნ­დომ პა­ტა­რა­ო­ბი­დან­ვე ჩა­უ­ნერ­გა, - შენ უნდა იყო ის ადა­მი­ა­ნი, ვინც სხვებს და­ეხ­მა­რე­ბა, უშ­ვე­ლის გან­საც­დე­ლის მო­მენ­ტში და ხსნას მოჰ­გვრის ტკი­ვი­ლი­სა და ტან­ჯვის დრო­სო. მა­მის სი­ტყვებ­მა ბიჭი აან­თო და მან პა­ტა­რა­ო­ბი­დან­ვე იცო­და, რომ აუ­ცი­ლებ­ლად გა­მო­ვი­დო­და ექი­მი.

ტი­პუ­რი ბრა­ზი­ლი­ე­ლი ბი­ჭუ­ნა­სა­ვით, ბურ­თის გო­რა­ო­ბა გენ­ში ჰქონ­და ჩა­ბეჭ­დი­ლი, თუმ­ცა მკვეთ­რად ჰქონ­და გან­სა­ზღვრუ­ლი - ფეხ­ბურ­თი იქ­ნე­ბა ჰობი, მი­ზა­ნია დოქ­ტო­რის ხა­რის­ხი. თა­ვი­დან მა­მამ ბურთთან მის­ვლაც კი აუკ­რძა­ლა, შე­სა­ბა­მი­სად, უწევ­და სახ­ლი­დან გა­პა­რუ­ლი­ყო და ჩუ­მად ეთა­მა­შა.

11 წლის იყო, როცა ზრდას­რულ მა­მა­კა­ცებ­თან ერ­თად ითა­მა­შა, მწვრთნე­ლი შოკ­ში ჩა­აგ­დო, კა­ცე­ბი მატ­ჩის შემ­დეგ ტაშს უკ­რავ­დნენ და მის მი­წი­ერ წარ­მო­შო­ბა­ში ეჭვი შეჰ­ქონ­დათ. მა­მამ, როცა პა­ტა­რა ფი­ლო­სო­ფო­სის თა­მა­ში იხი­ლა, თით­ქოს ნება დარ­თო, ჰო­ბის­თვის მეტი დრო და­ეთ­მო და ასე შეკ­რუ­ლი ფრთე­ბი თა­ვად გა­უხ­სნა.

ღამე მე­დი­ცი­ნის ლა­თი­ნურ კონ­სპექ­ტებს იზეპ­რებ­და, კი­თხუ­ლობ­და მა­კი­ა­ვე­ლის, პლა­ტონს, ფრო­იდს, დღი­სით კი ფეხ­ბურთს თა­მა­შობ­და და სან-პა­უ­ლოს ჩემ­პი­ო­ნა­ტის სა­უ­კე­თე­სო ბომ­ბარ­დი­რი გახ­და. მალე მის კე­დელ­ზე, მედ­ლებ­თან ერ­თად, ნა­ნატ­რი დიპ­ლო­მიც აღ­მოჩ­ნდა.

23 წლის ასაკ­ში ის "ბო­ტო­ფა­გო­ში“ ას­პა­რე­ზობ­და, მაგ­რამ მა­მის ნე­ბის ას­რუ­ლე­ბა ჰქონ­და გან­ზრა­ხუ­ლი და დღე-დღე­ზე ად­გი­ლობ­რივ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში მუ­შა­ო­ბის და­წყე­ბას აპი­რებ­და. თუმ­ცა კლუბ­მა იმ­დე­ნად "მსუ­ყე“ კონ­ტრაქ­ტი შეს­თა­ვა­ზა, რომ სოკ­რა­ტეს­მა მე­დი­ცი­ნას ფეხ­ბურ­თი არ­ჩია.

უკვე იმ პე­რი­ოდ­ში ფეხ­ბურ­თე­ლის გო­ნე­ბა­ში არ­სე­ბობ­და სა­ხელ­მწი­ფო მო­წყო­ბის ერ­თგვა­რი იდე. ის უკ­მა­ყო­ფი­ლო იყო ფეხ­ბურ­თე­ლე­ბის მი­მართ კლუ­ბე­ბის სა­მომ­ხა­რებ­ლო მიდ­გო­მით. ნე­ბის­მი­ე­რი ფეხ­ბურ­თე­ლის ბედი სრუ­ლად სა­ფეხ­ბურ­თო კლუ­ბის ხელ­ში იყო. ამის იდე­ა­ლუ­რი მა­გა­ლი­თი პელე გახ­და. იმი­სათ­ვის, რომ ფეხ­ბურ­თელს არ ეთა­მა­შა სა­ზღვარ­გა­რეთ, ბრა­ზი­ლი­ის პრე­ზი­დენ­ტმა კვად­როს­მა, პელე ეროვ­ნულ მემ­კვიდ­რე­ო­ბად გა­მო­ა­ცხა­და. შე­სა­ბა­მი­სად, ლე­გენ­და­რულ ფეხ­ბურ­თელს აეკ­რძა­ლა სხვა ქვეყ­ნის კლუ­ბებ­თან კონ­ტრაქ­ტის გა­ფორ­მე­ბა.

ამას­თა­ნა­ვე, შე­წი­ნა­აღ­მდე­გე­ბას გარ­კვე­უ­ლი სი­მა­მა­ცე სჭირ­დე­ბო­და, რო­მე­ლიც არ აღ­მო­აჩ­ნდა პე­ლეს, თუმ­ცა საკ­მა­რის­ზე მეტი ჰქონ­და სოკ­რა­ტესს.

"ბრა­ზი­ლი­ას სჭირ­დე­ბა დე­მოკ­რა­ტია, სა­ჭი­როა ცვლი­ლე­ბე­ბი“, - ამ იდე­ით გა­იჟღინ­თა "ფი­ლო­სო­ფო­სი“ და როცა "კორნ­თი­ან­სში“ გა­და­ვი­და, ქვე­ყა­ნა­ში ყვე­ლა­ზე პო­პუ­ლა­რუ­ლი ფეხ­ბურ­თე­ლი გახ­და.

მო­ე­დან­ზე იყო შე­უ­ჩე­რე­ბე­ლი და და­უნ­დო­ბე­ლი. თით­ქმის ორ მეტ­რი­ა­ნი ნა­ხე­ვარმცვე­ლი, რო­მე­ლიც ერთი მე­ო­რის მი­ყო­ლე­ბით ატყუ­ებ­და მო­წი­ნა­აღ­მდე­გის მცვე­ლებს, არ იც­ვამ­და დამ­ცა­ვებს. აკე­თებ­და ბრმა გა­და­ცე­მებს ქუს­ლით. გაჰ­ქონ­და ნა­ხე­ვარმცვე­ლის­თვის არა­და­მა­ხა­სი­ა­თებ­ლად ბევ­რი გოლი. მისი სა­ფირ­მო პე­ნალ­ტე­ბის წი­ნა­აღ­მდეგ კი ნე­ბის­მი­ე­რი მე­კა­რე უძ­ლუ­რი იყო. ბრა­ზი­ლი­ე­ლებს ის გი­ჟუ­რი ვნე­ბით უყ­ვარ­დათ.

კლუბ­ში კი იგ­რძნო­ბო­და, რომ ნამ­დვი­ლი ლი­დე­რი მო­ვი­და, რომ­ლის გარ­შე­მო გა­ერ­თი­ა­ნე­ბა ბრა­ზი­ლი­ის დე­მოკ­რა­ტი­ის­თვის, არა მხო­ლოდ სა­სი­ა­მოვ­ნო და სა­ჭი­რო, არა­მედ დიდი პა­ტი­ვიც იყო. განაგრძეთ კითხვა