"თუ მაინც მომიწია ისტორიაში შესვლა, ჰერმან მეფე ძალიან ადამიანური და ჰუმანური მეფის სახელით შევა" - ვინ არის "გირჩის სამეფოს" მეფე ჰერმან საბო | Allnews.Ge

"ყვე­ლა­ზე იდე­ა­ლუ­რი სი­ტუ­ა­ცია ის იქ­ნე­ბა, არ დაგ­ვჭირ­დეს მეტი ეპა­ტა­ჟის გა­მო­ყე­ნე­ბა, რომ ადა­მი­ა­ნებ­მა ამ ეპა­ტა­ჟის გა­რე­შეც შეძ­ლონ ჩვე­ნი გა­მო­ყო­ლა. და თუ მა­ინც მო­მი­წია ის­ტო­რი­ა­ში შეს­ვლა, ჰერ­მან მეფე ძა­ლი­ან ადა­მი­ა­ნუ­რი და ჰუ­მა­ნუ­რი მე­ფის სა­ხე­ლით შევა“, - მე­უბ­ნე­ბა და იმ გზა­ზე გვი­ამ­ბობს, რო­მე­ლიც "მე­ფედ კურ­თხე­ვამ­დე“ გან­ვლო. ყვე­ლა­ფერს, თუნ­დაც "გირჩთან“ გზის გა­დაკ­ვე­თა­საც მის მიერ შექ­მნილ ერთ პო­პუ­ლა­რულ "ფე­ის­ბუ­კგ­ვერდს" "ასე იტყო­და ზა­რა­თუშ­ტრა“ უმად­ლის. სა­მე­ფო კა­რის ინ­ტრი­გებ­ზე არა, მაგ­რამ გვიყ­ვე­ბა იმა­ზე, რომ 32 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ბევრ სფე­როს მო­ე­დო, ბო­ლოს კი თავი პო­ლი­ტი­კა­ში იპო­ვა.

“ვინ, თუ არა გირ­ჩის მეფე უნდა წა­რუ­ძღვეს გირ­ჩის ლაშ­ქარს ად­გი­ლობ­რივ თვით­მმარ­თვე­ლო­ბა­ზე“, - გა­მო­ა­ცხა­და და სა­გან­გე­ბოდ ემ­ზა­დე­ბა იმის­თვის, რათა რაც შე­იძ­ლე­ბა მეტ­მა "გირ­ჩელ­მა“ მო­ი­ყა­როს თავი საკ­რე­ბუ­ლო­ში. ჰერ­მან საბო და მისი თა­ნა­გუნ­დე­ლე­ბი არც იდე­ებს უჩი­ვი­ან, არც ორი­გი­ნა­ლო­ბა და ეპა­ტა­ჟუ­რო­ბა აკ­ლი­ათ და სხვა და­ნარ­ჩე­ნი პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი­სა­გან გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი, არას­ტან­დარ­ტუ­ლი იმი­ჯი­თა და სა­ინ­ტე­რე­სო იდე­ე­ბით "საკ­მა­რი­სი რა­ო­დე­ნო­ბის გუ­ლე­ბამ­დე“ მიღ­წე­ვას ცდი­ლო­ბენ.

"ბავ­შვო­ბის მო­გო­ნე­ბე­ბი უფრო დე­დუ­ლეთს უკავ­შირ­დე­ბა"

ჰერ­მან საბო ჩემი ნამ­დვი­ლი სა­ხე­ლი და გვა­რია, წარ­მო­შო­ბით უნ­გრე­ლი ვარ. ჩემი წი­ნაპ­რე­ბი მე­ფის რუ­სე­თის დროს ჩა­მო­სუ­ლან სა­ქარ­თვე­ლო­ში. მარ­თა­ლია, ბევ­რი დო­კუ­მენ­ტი აღარ არ­სე­ბობს, მაგ­რამ გად­მო­ცე­მით ვიცი, რომ ისი­ნი ზა­ქა­თა­ლის გუ­ბერ­ნა­ტო­რე­ბი იყ­ვნენ. დედა წარ­მო­შო­ბით სა­მა­ჩაბ­ლო­და­ნაა.

1988 წელს და­ვი­ბა­დე თბი­ლის­ში. ქი­ა­ჩელ­ზე ვიზ­რდე­ბო­დი. მამა თე­ატ­რის რე­ჟი­სო­რი იყო, დედა - მსა­ხი­ო­ბი და მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, იმ პე­რი­ოდ­ში ხე­ლო­ვან ადა­მი­ა­ნებს გან­სა­კუთ­რე­ბით უჭირ­დათ. ჩემი და მსა­ხი­ო­ბი და დი­ზა­ი­ნე­რი გახ­და, მე - პო­ლი­ტი­კურ მეც­ნი­ე­რე­ბა­თა მკვლე­ვა­რი, თუმ­ცა აქამ­დე უამ­რა­ვი პრო­ფე­სი­ით მი­მუ­შა­ვია. ჩემი ბავ­შვო­ბის მო­გო­ნე­ბე­ბი უფრო დე­დუ­ლეთს, ცხინ­ვა­ლის რა­ი­ონს უკავ­შირ­დე­ბა - ყო­ველ ზა­ფხულს ულა­მა­ზეს სო­ფელ ვა­ნათ­ში ვა­ტა­რებ­დი. სამ­წუ­ხა­როდ, იქ ახლა ვე­ღარ შევ­დი­ვართ... დედა დღე­საც ცხინ­ვა­ლის თე­ატ­რში მუ­შა­ობს, რო­მე­ლიც თბი­ლის­შია გად­მო­სუ­ლი. ბავ­შვო­ბის ყვლა­ზე მძაფ­რი მო­გო­ნე­ბა იყო აგ­ვის­ტოს ომი. იმ დროს სო­ფელ­ში ვი­ყა­ვით, მან­ქა­ნე­ბი აღარ მოძ­რა­ობ­და და მახ­სოვს, ჩვენ­მა ჯა­რის­კა­ცებ­მა "ბე­ტე­ე­რით" გა­მო­მიყ­ვა­ნეს. ახ­ლაც თვალ­წინ მიდ­გას ის კად­რი - ტან­კში რომ ვზი­ვარ, გა­რეთ კი სრო­ლე­ბია. "გუ­გლ­მეფ­ზე“ ვნა­ხე და პაპა-ბე­ბი­ის სახ­ლი დამ­წვა­რია.

"ასე იტყო­და ზა­რა­თუშ­ტრა"

და­ვამ­თავ­რე მე-7 გიმ­ნა­ზია, ფი­ზი­კა-მა­თე­მა­ტი­კუ­რი სკო­ლა და შემ­დეგ ჩა­ვი­რი­ცხე უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში. სკო­ლა­ში ძა­ლი­ან კარ­გად ვსწავ­ლობ­დი, უნი­ვერ­სი­ტეტ­შიც დიდი ენ­თუ­ზი­აზ­მით ჩა­ვა­ბა­რე, მა­ღა­ლი ქუ­ლე­ბი მქონ­და, თუმ­ცა იმ­დე­ნად არ მო­მე­წო­ნა სი­ტუ­ა­ცია, რომ ლექ­ცი­ებ­ზე არ დავ­დი­ო­დი. ალ­ბათ რა­საც ვე­ლო­დი, ის არ აღ­მოჩ­ნდა. რად­გან უნი­ვერ­სი­ტეტ­მა ვერ მო­ა­ხერ­ხა ინ­ტე­რე­სის გაღ­ვი­ვე­ბა, გა­მო­ვი­და ისე, რომ პო­ლი­ტი­კუ­რი იდე­ო­ლო­გი­ის მი­მარ­თუ­ლე­ბით ჩე­მით გა­ვიღ­რმა­ვე ცოდ­ნა. რო­გორ­ღაც და­ვამ­თავ­რე ჯა­ვა­ხიშ­ვი­ლის უნი­ვერ­სი­ტე­ტი.

იმ პე­რი­ოდ­ში ოჯახ­ში ძა­ლი­ან გვი­ჭირ­და და სწავ­ლის პა­რა­ლე­ლუ­რად, მუ­შა­ო­ბა და­ვი­წყე - თბი­ლის­ში იყო ცნო­ბი­ლი იტა­ლი­უ­რი პი­ცის ქსე­ლი "პრე­გო“ და სამი წელი ოფი­ცი­ან­ტად ვი­მუ­შა­ვე. სწავ­ლის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ, ჩემს მე­გობ­რებ­თან ერ­თად თავი ბიზ­ნეს­ში ვცა­დე - პირ­ვე­ლი ჰოს­ტე­ლი თბი­ლის­ში ჩემი და ჩემი მე­გობ­რე­ბის იყო ("თბი­ლის ჰოს­ტე­ლი“, რო­მე­ლიც ავ­ლა­ბარ­ში მდე­ბა­რე­ობ­და), სა­დაც ორ­წე­ლი­წად­ნა­ხე­ვა­რი გა­დაბ­მუ­ლად ვი­მუ­შა­ვე. ამა­სო­ბა­ში, იქ ბევრ სა­ინ­ტე­რე­სო ადა­მი­ანს შევ­ხვდი და ბევ­რი მე­გო­ბა­რი გა­ვი­ჩი­ნე მსოფ­ლი­ოს მას­შტა­ბით. მას შემ­დეგ, რაც თბი­ლის­ში ბევ­რი ჰოს­ტე­ლი გა­იხ­სნა, ასე ვთქვათ, ჩვენ ჩაგ­ვძი­რეს, მაგ­რამ მა­ინც კარ­გი იყო... შემ­დგომ­ში ბევრ სფე­როს მი­ვედ-მო­ვე­დე, 2012 წელს გახ­სნი­დან და­ხურ­ვამ­დე, "მე­ცხრე არხში", შემ­დეგ "ტა­ბუ­ლა­ში“ გა­ვაგ­რძე­ლე მუ­შა­ო­ბა.

იმ პე­რი­ოდ­ში "ფე­ის­ბუქ-გვერ­დე­ბი" გახ­და ძა­ლი­ან პო­პუ­ლა­რუ­ლი და მეც გა­ვა­კე­თე ერთი ასე­თი - "ასე იტყო­და ზა­რა­თუშ­ტრა“, რო­მელ­მაც ისე­თი პო­პუ­ლა­რო­ბა მო­ი­პო­ვა, რომ მისი დახ­მა­რე­ბით სამ­სა­ხუ­რი და­ვი­წყე სა­ქარ­თვე­ლო­ში ერთ-ერთ ყვე­ლა­ზე კრე­ა­ტი­ულ სა­რეკ­ლა­მო სა­ა­გენ­ტო Windfor's - ში "ქოფი რა­ი­თე­რად“ და დიდ კომ­პა­ნი­ებს ვემ­სა­ხუ­რე­ბო­დი.

"ასე მოვ­ხვდი "გირჩში“

ერთ სა­ღა­მოს, ჩემი მე­გო­ბა­რი მწერს, ვი­ღა­ცებს შენ­თან გა­სა­უბ­რე­ბა უნ­და­თო. მი­ვე­დი დათ­ქმულ დრო­სა და ად­გილ­ზე და დამ­ხვდა "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბი­დან“ წა­მო­სუ­ლი ოთხე­უ­ლი, რომ­ლებ­საც "გირ­ჩის“ გა­კე­თე­ბა უნ­დო­დათ. მი­თხრეს, ადა­მი­ა­ნი გვჭირ­დე­ბა მე­დი­ას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის­თვის და იქ­ნებ, შენ შე­ი­თავ­სო ეს პო­ზი­ცი­აო. ასე წა­მო­ვე­დი "გირჩში“ და იმ დრო­ი­დან, როცა მას ჯერ "გირ­ჩი“ არ ერ­ქვა, 2015 წელს უკვე მათი გუნ­დის წევ­რი ვი­ყა­ვი. "გირჩში“ მოხ­ვედ­რაც "ფე­ის­ბუ­კგ­ვერდმა" "ასე იტყო­და ზა­რა­თუშ­ტრამ“ გა­ნა­პი­რო­ბა, აქე­დან გა­და­იკ­ვე­თა ჩვე­ნი გზე­ბი.

განაგრძეთ კითხვა