მხატვარი, რომელიც ისტორიულ წარსულს აცოცხლებს: გელა კაპანაძის შემოქმედება დეკორებსა და ტილოზე | Allnews.Ge

გელა კა­პა­ნა­ძის სა­ო­ცა­რი ნა­მუ­შევ­რე­ბი ხე­ლოვ­ნე­ბის ნი­მუ­შად ქცე­უ­ლი ძვე­ლი თბი­ლი­სის ხე­დე­ბია.. მას­ზე ამ­ბო­ბენ, რომ მა­კეტ­ში ძვე­ლი თბი­ლი­სის ის­ტო­რი­უ­ლი წარ­სუ­ლი გა­ა­ცო­ცხლა. ამ­ჯე­რად იგი სა­ქარ­თვე­ლოს რუ­კის დე­კო­რა­ცი­ას ქმნის...

გელა კა­პა­ნა­ძე თა­ვის შე­მოქ­მე­დე­ბა­ზე გვე­სა­უბ­რა...

- დე­კო­რა­ცია პირ­ვე­ლად შვი­დი წლის წინ შევ­ქმე­ნი, კერ­ძო დაკ­ვე­თა იყო და დამ­კვე­თის მიერ აბ­სო­ლუ­ტუ­რი თა­ვი­სუფ­ლე­ბა მქონ­და, ეზოს დი­ზა­ი­ნის­თვის ნე­ბის­მი­ე­რი თემა ამე­წყო. მე რა­ტომ­ღაც ძვე­ლი თბი­ლი­სი ავირ­ჩიე.

- ანუ მა­ნამ­დე არა­ნა­ი­რი გა­მოც­დი­ლე­ბა არ გქონ­დათ...

- მა­ნამ­დე გარე სივ­რცე­ში არა, მაგ­რამ ინ­ტე­რი­ერ­ში მქონ­და... პრო­ფე­სი­ით თე­ატ­რის მხატ­ვა­რი ვარ, ათი წელი თე­ატ­რში მთა­ვარ მხატ­ვრად ვმუ­შა­ობ­დი. 1998 წელს, სპექ­ტაკ­ლი - „ეზო­ში ავი ძაღ­ლია“ გა­ვა­ფორ­მე. მოქ­მე­დე­ბა იტა­ლი­ურ ეზო­ში ხდე­ბა. ნა­ტუ­რა­ლუ­რი ზო­მის დე­კო­რა­ცია დავ­დგი, სა­დაც მსა­ხი­ო­ბებს თა­მა­ში უხ­დე­ბო­დათ. სა­ინ­ტე­რე­სო დე­კო­რა­ცია გა­მო­ვი­და... და­ხუ­რულ სივ­რცე­ში მუ­შა­ო­ბა შე­და­რე­ბით ად­ვი­ლია, ნე­ბის­მი­ერ მა­სა­ლას იყე­ნებ, ნა­მუ­შე­ვა­რი უფრო სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მო­დის. ღია სივ­რცე­ში შე­ზღუ­დუ­ლი ხარ, ისე­თი მა­სა­ლე­ბით მუ­შა­ო­ბა გი­წევს, რომ­ლებ­მაც ამინ­დის ცვა­ლე­ბა­დო­ბას უნდა გა­უძ­ლოს... მარ­ტო ამ პრო­ექ­ტზე არ ვმუ­შა­ობ, მთლი­ა­ნი ფარ­თის დი­ზა­ინს ვქმნი. ძა­ლი­ან მი­ზი­დავს ძვე­ლი თბი­ლი­სის არ­ქი­ტექ­ტუ­რა, სიძ­ვე­ლე, თა­ვი­სე­ბუ­რი ხიბ­ლი აქვს...

- ათ­ვლის წერ­ტი­ლი­დან რომ და­ვი­წყოთ... რო­დის იყო თქვე­ნი პირ­ვე­ლი ნა­ბი­ჯი ხე­ლოვ­ნე­ბა­ში?

- ჩემი პირ­ვე­ლი ნა­ბი­ჯი ხე­ლოვ­ნე­ბა­ში მა­მის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა... მა­მა­ჩე­მი პრო­ფე­სი­ით პე­და­გო­გია, ხე­ლო­ვა­ნი, თვით­ნას­წავ­ლი მხატ­ვა­რი. იგი თა­ვი­დან მარ­ტივ ნა­ტურ­მორ­ტებს მა­ხატ­ვი­ნებ­და, ჯერ კი­დევ საკ­მა­ოდ პა­ტა­რა რომ ვი­ყა­ვი. შემ­დეგ სამ­ხატ­ვრო სკო­ლა­ში შე­მიყ­ვა­ნა... სამ­ხატ­ვრო სკო­ლის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ, ბა­თუ­მის ნ. კან­დე­ლა­კის სამ­ხატ­ვრო სას­წავ­ლე­ბე­ლი ფერ­წე­რის სპე­ცი­ა­ლო­ბით და­ვამ­თავ­რე. ჩემი პე­და­გო­გი იყო ცნო­ბი­ლი მხატ­ვა­რი - ვახ­ტანგ ბე­სე­ლია, რო­მელ­საც დიდი ამა­გი აქვს ჩემი პი­როვ­ნე­ბის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ში.

სას­წავ­ლებ­ლის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ სამ­ხატ­ვრო აკა­დე­მი­ა­ში, თე­ატ­რა­ლურ-დე­კო­რა­ტი­ულ ფერ­წე­რის ფა­კულ­ტეტ­ზე ჩა­ვა­ბა­რე. სამ­ხატ­ვრო აკა­დე­მი­ა­ში მას­წავ­ლი­და - ფარ­ნა­ოზ ლა­პი­აშ­ვი­ლი... აკა­დე­მი­ის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ ცოტა ხნით რუ­სეთ­ში ვმუ­შა­ობ­დი...

1997 წლი­დან ვარ სა­ერ­თა­შო­რი­სო მხატ­ვარ­თა კავ­ში­რის წევ­რი, 2012 წლი­დან სა­ქარ­თვე­ლოს მხატ­ვარ­თა კავ­ში­რის წევ­რი, მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მაქვს მი­ღე­ბუ­ლი გა­მო­ფე­ნებ­ში.

- ძა­ლი­ან ნა­ყო­ფი­ე­რია თქვე­ნი, რო­გორც მხატ­ვრის მოღ­ვა­წე­ო­ბა ქა­ლაქ ჭი­ა­თუ­რის, აკა­კი წე­რეთ­ლის სა­ხე­ლო­ბის თე­ატ­რში...

- დიახ... აღ­ნიშ­ნულ თე­ატ­რში მთა­ვარ მხატ­ვრად ვმუ­შა­ობ­დი, სა­დაც 14 სპექ­ტაკ­ლი მაქვს გა­ფორ­მე­ბუ­ლი... რამ­დე­ნი­მე წელი სკო­ლებ­ში ხატ­ვის პე­და­გო­გად ვმუ­შა­ობ­დი, შემ­დეგ კერ­ძო სექ­ტორ­ში გა­და­ვე­დი... დღეს ძი­რი­თა­დად დაკ­ვე­თებ­ზე მი­წევს მუ­შა­ო­ბა, პა­რა­ლე­ლუ­რად სახ­ლშიც შე­მოქ­მე­დე­ბი­თად... იხილეთ სრულად