"მნახველთა აღტაცება ბუნებრივი მოვლენაა, რადგან ამ ტექნიკით არავინ ხატავს" - ვინ არის სამართებლით შექმნილი საოცარი ნახატების ავტორი, რომელიც საფრანგეთში აღიარეს
მისი ერთ-ერთ- ნამუშევარი წლის საუკეთესო ნამუშევრად დასახელდა. მნახველთა აღტაცებაც ბუნებრივი მოვლენაა, რადგან აღნიშნული ტექნიკით თითქმის არავინ ხატავს! ეს ყველაფერი კი ერთგვარი სტიმულია მისთვის…2017 წელს ონლაინ პლატფორმის მეშვეობით მონაწილეობა მიიღო ერთ-ერთი ფრანგული საიტის რამდენიმე კონკურსში და შედეგად გახდა პარიზის სამხატვრო ასოციაციის წევრი.
მარტინ აშხატოევი თავის შემოქმედების შესახებ ვრცლად AMBEBI.GE-ს ესაუბრა:
- დავიბადე თბილისში, 1958 წლის 20 მაისს, ჩემს ტყუპ ძმასთან ერთად… რამდენიმე წლის მერე ჩემს მშობლებსს შეეძინათ კიდევ ერთი ვაჟი. ვცხოვრობდი, როგორც ერთ-ერთი ჩვეულებრივი ბავშვი, რომელიც მეტ-ნაკლებად მდიდარი იყო დედმამიშვილებით. მშობლები მაქსიმალურად ცდილობდნენ და გამოსდიოდათ კიდეც რომ არაფერი მოგვკლებოდა,ასე თუ ისე განებივრებული ბავშვობა გვქონოდა. სკოლამდელ ასაკში, როგორც ბავშვთა უმრავლესობა, მეც დავდიოდი საბავშვო ბაღში. შემდეგ სკოლაში ჩემს ტყუპ ძმასთან ერთად…მახსოვს, სკოლის პირველ დღეს როგორი სიხარულით მივემართებოდით ახალი ნაბიჯის გადასადგმელად და ცხოვრებაში ახალი ეტაპის დასაწყებად...
სკოლაშიც ერთ-ერთი ჩვეულებრივი მოწაფე ვიყავი. ცოტა შემზღუდველი და არასასიამოვნო იყო ჩემი ეპოქის ჩარჩოები და არსებული რეალობა, თუმცა ჩვეულ რითმს მივყვებოდი. პედაგოგების მიმართაც დადებითი დამოკიდებულება მქონდა, მიუხედავად იმისა რომ ცელქი და ცოტათი ურჩი მოწაფე ვიყავი. საგნებიდან ძალიან მიზიდავდა ისტორია, სულ ვცდილობდი, რაიმე ახალი გამეგო. შესაბამისად ისტორიის პედაგოგსაც გამოვარჩევდი. ფიზკულტურა და მისი პედაგოგიც ძალიან მომწონდა.
სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ პატარაობაში არანაირი მისწრაფება არ მქონია მხატვრობის მიმართ. სკოლის პერიოდში მუსიკა მიყვარდა! დამამთავრებელ კლასებში სკოლის მუსიკალურ ჯგუფში დრამზე ვუკრავდი, რამდენიმე წელი მუსიკით ვიყავი დაკავებული და მუსიკალურ სასწავლებელშიც მინდოდა სწავლის გაგრძელება, მაგრამ ვერ შეველი.
გარდა ამისა, მუსიკასთან ერთად დაკავებული ვიყავი სპორტული აქტივობით, მძლეოსნობით, რაც არანაკლებ მიყვარდა. თუმცა როგორც მუსიკალურ სფეროში ვერ მოვახერხე ფესვების გადგმა, ისე ვერ მოვახერხე, რომ სპორტს გავყოლოდი.
სკოლის შემდეგ, იმდროინდელ "რკინიგზის ტექნიკუმში" დავიწყე სწავლა, მაგრამ მალევე მომიწია სწავლის შეწყვეტა, რადგან ამ სფეროში ჩემს თავს ვერ ვხედავდი. შემდეგ სწავლა დავიწყე კავშირგაბმულობის სასწავლებელში, დაუსწრებელზე და ამასთანავე, აღნიშნული პროფესიით ვმუშაობდი სხვადასხვა თანამდებობაზე და კვალიფიკაციის ასამაღლებელ კურსებს გავდიოდი. ესეც არ გაგრძელებულა დიდხანს და ერთი წლის შემდეგ ეს პროფესიაც ჩემთვის არასათანადოდ და შეუსაბამოდ ჩავთვალე. ამის შემდეგ, ვცდილობდი რაიმე ახალი აღმომეჩინა ჩემში და ჩემთვის! რაიმე ახალი, სასარგებლო და სასიამოვნო ამეთვისებინა …
ბევრი ფიქრის შემდეგ ოქრომჭედლობამ დამაინტერესა და ავითვისე. დაახლოებით 1980/1997 წლამდე ოქრომჭედლობით ვიყავი დაკავებული. ვმუშაობდი სხვადასხვა ადგილას, ვცდილობდი ერთგვარი საარსებო წყარო ყოფილიყო. ამასთანავე მომწონდა ჩემი საქმიანობა. მხატვრობას რაც შეხება, არც მიოცნებია რომ მხატვარი გამოვიდოდი, მაგრამ ფაქტი სახეზეა...