მამაკაცმა, რომელსაც ღორის მოდიფიცირებული ღვიძლი გადაუნერგეს, 171 დღე იცოცხლა - რატომ მიიჩნევენ მეცნიერები ამ ექსპერიმენტს წარმატებულად? | Allnews.Ge

ჩი­ნეთ­ში, ექი­მებ­მა გე­ნე­ტი­კუ­რად ღო­რის მო­დი­ფი­ცი­რე­ბუ­ლი ღვიძ­ლი გა­და­უ­ნერ­გეს 71 წლის მა­მა­კაცს, რო­მელ­მაც პრო­ცე­დუ­რის შემ­დეგ 171 დღე იცო­ცხლა.

მეც­ნი­ე­რე­ბი მსოფ­ლი­ოს გარ­შე­მო ტრან­სპლან­ტა­ცი­ის­თვის ხში­რად იყე­ნე­ბენ გე­ნე­ტი­კუ­რად მო­დი­ფი­ცი­რე­ბუ­ლი ღო­რის ფილ­ტვებ­სა და გულს.

"ყვე­ლა ამ­ბობს, რომ ღვიძ­ლი ტრან­სპლან­ტა­ცი­ის­თვის ზედ­მე­ტად კომ­პლექ­სუ­რი ორ­გა­ნოა, მაგ­რამ ამის შემ­დეგ, ადა­მი­ა­ნე­ბი სხვაგ­ვა­რად იფიქ­რე­ბენ“, - ამ­ბობს ანჰუ­ის სა­მე­დი­ცი­ნო უნი­ვერ­სი­ტე­ტის პრე­ზი­დენ­ტი, ექი­მი ბე­ი­ჩენგ სანი.

გუ­ლი­სა და ფილ­ტვე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, რო­მელ­თაც უფრო ვიწ­რო ფუნ­ქცი­ე­ბი აქვთ, ღვიძ­ლი უფრო კომ­პლექ­სუ­რია. ის სის­ხლს ფილტრავს, ტოქ­სი­ნე­ბის­გან ათა­ვი­სუფ­ლებს, ნუტ­რი­ენ­ტებს ამუ­შა­ვებს და ა.შ.

გა­სულ წელს, Penn Medicine-ის ექი­მებ­მა მსოფ­ლი­ო­ში პირ­ველ ღვიძ­ლის გა­და­ნერგვის წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ოპე­რა­ცია ჩა­ა­ტა­რეს, რომ­ლის­თვი­საც ღო­რის გე­ნე­ტი­კუ­რად მო­დი­ფი­ცი­რე­ბუ­ლი ორ­გა­ნო გა­მო­ი­ყე­ნეს. გა­და­ნერგვის შემ­დეგ 72 სა­ა­თის გან­მავ­ლო­ბა­ში ადა­მი­ა­ნი სტა­ბი­ლუ­რი იყო.

• ღო­რის ღვიძ­ლი გა­და­ნერგვა 2024 წლის მარ­ტში ჩი­ნეთ­შიც გა­ა­კე­თეს. ის გა­და­უ­ნერ­გეს კლი­ნი­კუ­რად მკვდარ პა­ცი­ენტს.

ჰე­პა­ტო­ლო­გი­ის ჟურ­ნალ­ში გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბულ ახალ კვლე­ვა­ში ექ­სპერ­ტე­ბი ამ­ბო­ბენ, რომ ღო­რის ღვიძ­ლის გა­და­ნერგვას შე­უძ­ლია ადა­მი­ანს გარ­კვე­უ­ლი დრო მის­ცეს იმის­თვის, რათა ღვიძ­ლი თა­ვი­სით აღ­დგეს ან საკ­მა­რი­სი დრო მის­ცეს, ვიდ­რე დო­ნო­რის ღვიძ­ლი გახ­დე­ბა ხელ­მი­საწ­ვდო­მი.

უახ­ლე­სი ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი პრო­ცე­დუ­რის შე­დე­გად, 71 წლის მა­მა­კაცს გა­და­უ­ნერ­გეს ღო­რის გე­ნე­ტი­კუ­რად მო­დი­ფი­ცი­რე­ბუ­ლი ღვიძ­ლი. მა­მა­კა­ცი სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში B ჰე­პა­ტი­ტის­გან გა­მოწ­ვე­უ­ლი ცი­რო­ზით გა­და­იყ­ვა­ნეს. მას ასე­ვე ღვიძ­ლის მარ­ჯვე­ნა ნა­წილ­ზე დიდი სიმ­სივ­ნე ჰქონ­და, რომ­ლის ქი­მი­ო­თე­რა­პი­ით შემ­ცი­რე­ბა ვერ ხერ­ხდე­ბო­და. მას ღვიძ­ლის გა­და­ნერგვა სჭირ­დე­ბო­და, თუმ­ცა მის­თვის შე­სა­ფე­რი­სი დო­ნო­რი არ იყო ხელ­მი­საწ­ვდო­მი, ამი­ტომ მა­მა­კა­ცის სი­ცო­ცხლის გა­და­სარ­ჩე­ნად ერ­თა­დერ­თი ვა­რი­ან­ტი გე­ნე­ტი­კუ­რად მო­დი­ფი­ცი­რე­ბუ­ლი ღვიძ­ლის გა­და­ნერგვა იყო. მისი ოჯა­ხიც თა­ნახ­მა იყო ამ ექ­სპე­რი­მენტზე.

"ჩვენ დიდი პა­ტი­ვის­ცე­მა უნდა გა­მოვ­ხა­ტოთ პა­ცი­ენ­ტი­სა და მისი ოჯა­ხის მი­მართ, რად­გან მან გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი წვლი­ლი შე­ი­ტა­ნა მეც­ნი­ე­რე­ბა­ში. ჩვენ ყვე­ლა ასე­თი პა­ცი­ენ­ტის მად­ლი­ე­რე­ბი უნდა ვი­ყოთ“, - ამ­ბობს სანი.

ტრან­სპლან­ტა­ცია თა­ვი­დან წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ჩან­და. ან­თე­ბი­სა და ორ­გა­ნოს უარ­ყო­ფის ნიშ­ნე­ბი არ იყო. 25-ე დღის­თვის პა­ცი­ენ­ტის გულს სტრე­სის ნიშ­ნე­ბი გა­უჩ­ნდა. 28-დან 33-ე დღემ­დე ან­თე­ბის ნიშ­ნე­ბი გაჩ­ნდა. 37-ე დღეს მისი წნე­ვა და გუ­ლის ცემა და­ე­ცა. 38-ე დღეს მა­მა­კა­ცის ღვიძლს უკვე თა­ვად შე­ეძ­ლო ფუნ­ქცი­ო­ნი­რე­ბა, იმ დო­ნე­ზე რომ მისი სი­ცო­ცხლე შე­ე­ნარ­ჩუ­ნე­ბი­ნა, ამი­ტომ ღო­რის ღვიძ­ლი ამო­ი­ღეს. 135-ე დღეს მას ში­ნა­გა­ნი სის­ხლდე­ნა გა­უჩ­ნდა და 171-ე დღეს გარ­და­იც­ვა­ლა. განაგრძეთ კითხვა