“საუკუნო საგზალი“ თემა
“საუკუნო საგზალი“ თემა
ადამიანმა მთელი ცხოვრება ისე უნდა განვლოს, რომ შეძლოს ზეციურ სასუფეველში დამკვიდრება.
“სცდების და სცდების სიკვდილსა ვინ არ მოელის წამისად,“ - ამბობს შოთა რუსთაველი, სწორედაც რომ სიკვდილს ჩვენ უნდა ველოდოთ ყოველ წამს და ყოველი დღე უნდა ვიცხოვროთ როგორც უკანასკნელი, რადგან იმქვეყნად არაფერი მიგვყვება ჩვენი ცოდვა-მადლის გარდა...
ცხოვრების მანძილზე უნდა აკეთო კეთილი საქმე,უნდა მიყვე უფლის მიერ დალოცვილ გზას რათა დააგროვო საუკუნო საგზალი რომელიც გაგინათებს გზას უფლისაკენ...
ადამიანს არაფერი არ მიჰყვება საიქიოში გარდა საკუთარი სინდისისა და ზნეობისა, რომელიც მით უფრო მდიდარია რამდენადაც ადამიანს სიკეთე უკეთებია ამქვეყნიურ ცხოვრებაში. ეს ზნეობა ეხმარება ადამიანს მარადიულობასთან ზიარებაში ან საკუნო საგზალი – თვითონ ეს ორი სიტყვაც კი ყველაფრის მთქმელია და ალბათ, თავისუფლად შეიძლება ამის გაგება. მაგრამ “საუკუნო საგზალი დღევანდელობაში” – ეს სულ სხვა თემაა, რადგად ჩვენს დროში ყველაფერი სხვაგვარადაა. ადრე თუ ადამიანებს ერთმნაეთის მიმართ რიდი და პატვისცემა გააჩნდათ, ახლა პირიქით, სრულიად უცხ ადამიანს ისეთ რამე შეიძლება აკადრო სულ არაფრის გამო, რაც ადრე ვერც კი წარმოდგინათ…
როგორც ამბობენ, “ყველაფერს აქვს საზღვარი”. ამ წუთისოფელში, ადმიანმა თავისივე ხელით უნდა შექმნას “ხურჯინი”, რომელიც დატვირთული იქნება ყოველივე კარგით დ კეთილი საქმით, რაც მას გაუკეთებია.. ეს ხურჯინი კი ყველგადნ და ყოველთვის უნდა ატაროს და თანდათან მის “დამძიმებას” ეცადოს. რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი საპირისპიროს გამოიწვევს ადამიანის სულისათვის.. ..და როცა უზენაესს შევხვდებით, იქამდე მხოლოდ ორი რამ მიგვყვება: ჩვენს მიერ ჩადენილი ცოდვები და ჩვენს მიერ შეკაზმული, კეთილი საქმეებით დატვირთული ხურჯინი.. სწორედ ეს იქნება “საუკუნო საგზალი”. რათქმაუნდა, ეს ყველაფერი წესით ასე უნდა იყოს, მაგრამ ადამიანი ერთს -ამბობს, მეორეს -ფიქრობს და მესამეს -აკეთებს. რავი ეს სადღაც ვიპოვე მგონი გამოგადგება